นิยาย นางเอก ป ล้ํา พระเอก ธัญ วลัย

CHAPTER 2. ที่ระบายอารมณ์ [NC18+]

“กรี๊ดดด!!ปล่อยชั้นนะไอ้คนฉวยโอกาส" 

ร่างเล็กดีดดิ้นไปมาบนไหล่และกว้างแข็งแกร่งของคนเอาแต่ใจ แม้ว่าหญิงสาวจะต่อกรด้วยถ้อยคำด่าทอสาดเสียเทเสียมากเท่าไร ผู้ชายคนนี้กลับไม่เคยคิดที่จะใส่ใจ ราวกับว่าชีวิตที่ผ่านมาของคนที่มีจิตใจดีคิดแต่ในสิ่งที่เป็นบวกเป็นอันต้องพังทลายลงด้วยน้ำมือชายแปลกหน้าคนนี้คนเดียว… 

จากเด็กสาววัยยี่สิบสองปี ผู้ที่ได้รับการอบรมกริยามารยาทจากผู้มีพระคุณทั้งสองท่านตั้งแต่ไหนแต่ยังเยาว์วัย จนกลายเป็นนิสัยติดตัว เธอไม่เคยคิดเลยว่าครั้งหนึ่งความเป็นคุณหนูอลิซหรืออลิสาจะหมดลงเพียงเพราะการกระทำของคนที่พึ่งรู้จักกันเพียงวันแรกได้อย่างง่ายดายนัก 

เมื่อตอนเย็นก็ทีนึ่งแล้วจะรังแกกันไปถึงไหน… 

“เงียบน่า!”คนตัวสูงเอ่ยออกมาด้วยวาจาสุดแสนจะรำคาญเต็มกลืน เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แสบไม่เบา เธอทั้งดิ้นทั้งร้องจนแสบแก้วหูไปหมดดีนะที่ห้องนี้มันเก็บเสียงได้ประมาณหนึ่งไม่งั้น งานเข้าตรูแน่ -_-! 

นี่!! เขาหูหนวกหรือแกล้งไม่ได้ยินกันแน่!! ชั้นทั้งตะโกนด่าทอเขาเสียงดังลั่นห้อง จนแทบจะหมดแรงอยู่แล้ว แต่ดูสิ!!ผู้ชายคนนี้ยังทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนได้อีกอยู่ คนอะไรหน้าด้านหน้าทนที่สุด!! 

ผลัก!! 

“โอ้ย!! มันเจ็บนะ!”คนถูกโยนกรีดร้องด้วยความเหลืออดเหลือทน ถึงแม้นว่าที่นอนจะนุ่มสักแค่ใด หากแต่ถูกโยนจากความสูงเพียงนี้ก็ไม่ต่างจากการถูกเททิ้งลงบนพื้นหยาบแข็งกระด้าง 

และทันทีที่แผ่นหลังของคนถูกรังแกแตะถึงเตียงนอน ร่างใหญ่ก็ตวัดตัวเข้าคร่อมร่างบอบบางเพื่อปิดกั้นเส้นทางหนีของเธอ พรางใช้แขนแข็งแรงกดหญิงสาวลงบนเตียงกว้าง พร้อมกับลดระดับโครงหน้าอันหล่อเหลาลงมากระซิบกระซาบเพื่อเป็นสัญญาณเตือนภัยแก่ยัยที่ชอบขัดขืน 

“จะแหกปากให้แม่มาดูชั้นเอาเธอรึไงว่ะ!!” ชายหนุ่มตะคอกเสียงปนรำคาญใส่ยัยตัวดีดังลั่นห้อง จนเขาเผลอหลงลืมไปว่าตนเองจะเสียงดังไม่ได้ หากมีใครมาได้ยินเข้ามีหวังกินแห้วแทนแน่งานนี้ 

พอคิดมาถึง ณ จุดๆนี้ แม่ง! ก็เสียดายว่ะ กำลังจะได้ยัดท่อนเนื้อเข้าไปสัมผัสความยืดหยุ่นในร่างยัยนี่ได้อยู่แล้วเชียว พ่อนะพ่อไม่ทำเสียเรื่อคราวนี้แหละชั้นจะจัดทบทั้งต้นทบดอกเลยดอยดู!!… 

“หยาบคายที่สุด!!” ไม่รู้จะสรรหาคำพูดหยาบคายมาด่าทอเขาคนนี้ให้มันสาแก่ใจดี พูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำไม่อายฟ้าอายดิน บ้านหลังนี้มีทั้งพ่อของเขามิหนำซ้ำคนในบ้านหลายต่อหลายคนอาศัยอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน 

“หยาบคายงั้นเหรอ หึ! สำหรับผู้หญิงหน้าด้านหน้าทน ไร้ยางอายอย่างเธอกับแม่ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ แม่เธอสอนเรื่องบนเตียงอะไรมาบ้างล่ะ!! แสดงให้ชั้นดูหน่อยสิเผื่อชั้นจะได้ช่วยคิดท่าใหม่ๆให้” ร่างสูงพูดดูถูกดูแคนคนใต้ร่าง ถึงขั้นหนีผัวแล้วหอบลูกหนีมาด้วยอย่างนี้ คิดได้เพียงเรื่องเดียว ต้องการปลกลอกเอาเงินพ่อชั้นไม่ไปเสวยสุขละสิ? ทุเรศว่ะ… 

“ชั้นไม่เคยมีอะไรกับใครทั้งนั้น อย่ามากล่าวหาคนอื่นเขามั่วๆ!!” จิตใต้สำนึกของชายคนนี้คงมีแต่เรื่องเซ็กส์อยู่เต็มหัวละสิ ถึงได้กล้าพูดเรื่องเซ็กส์ออกมาได้หน้าตาซื่อตาใส 

“คิดเหรอว่า ชั้นจะหลงเชื่อคำโกหกหลอกลวงนังลูกโสเภณีอย่างเธอ!!ที่เอาแต่คิดวางแผนคอยแย่งสามีชาวบ้านเขาไปวันๆ!!” แอลฟ่าพูดดูถูก 

ไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะแสร้งทำเป็นคนดีอ่อนต่อโลกอย่างไร เขาก็ไม่มีวันตกหลุมพรางเป็นอันขาดลูกโสเภณี ยังไงลูกไม้คงหล่นไม่ไกลต้นสักเท่าไหร่หรอก… 

“มันจะมากเกินไปแล้วนะ!! ชั้นพูดความจริงคุณก็ไม่เชื่อ แม่ของชั้นท่านเป็นคนดีไม่เคยประพฤติตนเสื่อมเสีย!! กรุณาพูดถึงบุพการีของชั้นให้มันดีๆหน่อย!!” ร่างเล็กโกธรจัดจนหน้าชา ราวกับว่าชายหนุ่มลงมือตบเธอด้วยคำพูดแสนจะเชือดเฉือนหัวใจก็ไม่ปาน หากแต่ร่างเล็กทำได้เพียงต่อว่าต่อขารกลับเท่านั้น นั้นก็เพราะร่างเธอถูกตรึงเอาไว้แน่นหนาเสียจนไม่สามารถขยับถอยหนีให้มันหลุดจากพ้นภัยคุกครามนี้ได้ 

“ทำไม!! พูดแค่นี้ทำเป็นทนรับฟังไม่ได้เหรอ ชั้นถามเธอจริงๆเถอะฝึกมากี่วันไอ้การทำการตัวไร้เดียงสาแสนจะอ่อนต่อโลกเนี่ย!! ดูสิเล่นซะเหมือนเชียว” มองคนไร้ทางสู้ด้วยแววตาเย้ยยัน มือหนาที่กดแขนเล็กเอาไว้ ข้างหนึ่งได้เลื่อนมันลงมาบีบโครงหน้าใสซื่อด้วยแรงโทสะ แรงที่ใส่ลงไปนั้นคงพอทำให้ผู้หญิงคนนี้รับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดของเขาได้บ้าง เพราะการที่ต้องทนเห็นพ่อของตัวเอง เอาผู้หญิงข้างถนนมานอนร่วมชายเดียวกันกับตนมันน่าขยะแขยงมากแค่ไหน 

“โอ้ย!!” ร่างบางสั่นเทาเหมือนคนเป็นไข้สี่สิบองศา เมื่อเธอบังเอิญสบตากับชายหนุ่มมาดตัวร้ายในละครหลังข่าว เธอควรอธิบายอย่างไร? คนเอาแต่ใจถึงจะเลิกคิดใส่ความกันเสียที แววตาแสนน่ากลัวกับการกระทำอันป่าเถื่อนที่ทำราวกับว่าเธอเป็นแค่ท่อนไม้ไม่รู้สึกรู้สาอะไร และยังเอาแต่จ้องมองมายังเธอเหมือนจะฆ่ากันให้ตายด้วยสายตาเสียอย่างนั้น 

“อือๆ” ไม่นานความอดกลั้นทั้งหมดก็ทลายลงพร้อมหยดน้ำตาที่มันเริ่มรินไหลลงมาอาบแก้มอย่างน่าเวทนาสงสาร คนใจร้าย ใจดำ ยังหลงเหลืออยู่โลกนี้อีกนับไม่ถ้วนสินะ… 

“นี่!! ร้องจริงหรือแกล้งบีบน้ำตาเรียกคะแนนความสงสารกันแน่ แม่เธอคงจะสั่งสอนเอาไว้ขอบอกเอาไว้ตรงนี้เลยนะ!! น้ำตาของเธอมันไม่มีความหมายอะไรกับคนอย่างชั้น ! แม่เธอยอมเป็นเมียน้อยพ่อชั้นไปคนหนึ่งแล้ว เธอจะมาเป็นนางบำเรอชั้นอีกคนมั้ยล่ะ” เอ่ยอย่างดูถูกดูแคลนและแล้วชายชาตรีที่มีอารมณ์ค้างเป็นทุนเดิมจนยากที่จะสกัดกั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป 

คนตัวสูงไม่รีรอให้เสียอารมณ์ไปมากกว่านี้ เขาตรงเข้าไปจู่โจมคนใต้อาณัติโดยการนำพาร่างใหญ่ทาบทับ ปากร้อนพรมจูบซอกคอนวลอย่างหื่นกระหายโดยไม่สนใจเสียงทัดทานแต่อย่างใดทั้งสิ้น 

“ออกไปให้พ้นจากตัวชั้น!!” พยายามเบี่ยงหลบการรุกรานให้ได้มากที่สุด แม้ว่ามันจะยากลำบากเหลือเกิน ณ ช่วงเวลานี้ 

หอมหวานเหลือเกิน อยากครอบครอง จนไม่สามารถหยุดตัวเองเอาไว้ได้ไหว จิตใต้สำนึกมันพร่ำบอกชายหนุ่มอย่างนั้นนับครั้งไม่ถ้วน จากที่พันธนาการแขนบางไว้นั้น เขาเปลี่ยนมันมาเป็นโอบรัดร่างสมส่วนที่กำลังจะกลายเป็นของตนในไม่ช้านี้ 

“อือๆได้โปรดปล่อยชั้นไปเถอะ ชั้นสัญญาว่าพรุ่งนี้ชั้นกับแม่จะออกไปจากบ้านหลังนี้ อึก!!” 

หญิงสาวโชคร้ายดิ้นพล่านไปมาอยู่บนเตียงหรูอย่างไม่คิดจะยอมแพ้พ่าย หวังให้คนข้างบนใจอ่อนลงบ้าง 

แต่…ร่างบางกลับคิดผิดถนัด.. 

แควก!! 

“กรี๊ดดด!!” 

เมื่ออารมณ์ความต้องมันอยู่เหนือความควบคุมหมดจนสิ้น แม้แต่เสื้อผ้าอาภรณ์มันก็ยังเกะสายตา มือหนาทั้งสองข้างพยายามอย่างหนักที่จะถอดชุดเดรสที่ยัยตัวดีใส่ แม่ง!! ถอดยากถอดเย็นเสียจริง เขาจึงจัดการกระชากมันออกแทน จนขาดหลุดกระเดนหายลับจากสายตาเพียงเสี้ยววินาที 

“ไอ้ผู้ชายสารเลว!!” หญิงสาวกรีดร้องเสียงหลง ไม่นานความเหน็บหนาวจากสภาพอากาศภายนอกก็ถาโถมเข้ามากระทบกับผิวกายประดุดเนื้อกวางนุ่มน่าลิ้นลอง รอบอกอิ่มคับแน่ภายใต้บราเซียไร้สายที่เป็นเหมือนแรงกระตุ้นอารมณ์ทางเพศให้มันมีมากขึ้น ขนาดความใหญ่โตของท่อนเนื้อความเป็นชายเริ่มคับแน่นกางเกง 

“ถ้าชั้นมันเลว!! แล้วผู้หญิงอย่างเธอมันเรียกว่าอะไรห๊ะ!! ในเมื่อแม่เธอเป็นต้นเหตุทำให้ชั้นต้องถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน เพราะฉะนั้นเธอที่เป็นลูกแท้ๆต้องเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดแทน!!” เพื่อหาข้ออ้างครอบครองกายเนื้อน่าหลงใหลนี้ เขาจึงได้แต่หาเหตุผลข้างๆคูๆมากล่าวมาหาว่าร้าย ทั้งที่ส่วนลึกของจิตสำนึกมันต้องการผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น 

ผู้หญิงคนหน้าไหนที่ริอาจกล้าเข้ามาแทนที่แม่ของชั้น มันผู้นั้นจะต้องได้รับการลงโทษ เริ่มต้องจากตัวลูกก่อนนี่แหละ!! ทำลูกก็เหมือนได้ทำลายคนเป็นแม่ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ตามขอแค่ได้สั่งสอนระบายความคับแค้นนี้เป็นพอ 

เพราะผู้ชายที่ชื่อ อัคคี เลิศนิติไพรศาล ไม่เคยอดอยากปากแห้งเรื่องผู้หญิงจนถึงขั้นลงไม้ลงมือขืนใจมาก่อน ที่ทำก็เพื่อต้องการระบายอารมณ์ก็เท่านั้นเอง… 

“คุณมันคิดแต่เรื่องแย่ๆ จิตใจของคุณมันถึงได้ไร้ซึ้งความสุข คนที่คิดแต่เรื่องไม่ดีตลอดเวลา คอยแต่จะทำร้ายผู้อื่นเพียงเพื่ออยากเอาชนะสักวันมันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวคุณเอง”ต่อว่าทั้งน้ำตา 

“ชั้นพูดในสิ่งที่ชั้นเห็นเท่านั้น ผู้หญิงอย่างเธอมันจะซักแค่ไหนกันเชียวขอลองพิสูจน์หน่อยเถอะ!!” ไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า ร่างสูงโถมตัวเข้าระดมพรมจูบซอกคอขาวเนียนนุ่มอีกครั้งและอีกครั้งอย่างไม่คิดเบื่อหน่าย มือหนาจับหมับขย้ำเนินเนื้อนุ่มพอดีไม้พอดีมืออย่างรู้งาน 

“ปล่อย อืม” มือบางจิกลงบนอกแกร่งไม่ยั้งแรง แกนลำตัวยกขึ้นเผลอตอบรับสัมผัสชายคนที่เธอขัดขืนต่อการกระทำอันเลวทรามต่ำช้านี้ หากแต่ปฏิเสธเท่าไรก็เหมือนยิ่งยุยงส่งเสริมมากขึ้นเท่านั้น 

“เชื่อสิอีกไม่นานเธอจะไม่อยากให้ชั้นหยุดมัน”คราวนี้แหละไม่พลาดแน่ จะเล่นงานให้ลุกจากเตียงไม่ได้เลย… 

“ฮึก!! ขอร้องปล่อยชั้นไปเถอะนะ คุณลืมไม่แล้วเหรอชั้นเป็นแขกของพ่อคุณนะ อืม” ร่างบางครางเสียงกระเส่าปลุกเร้าความเป็นชายชาตรีให้ตื่นขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว หญิงสาวต่อต้านทานมันเอาไว้ หากแต่ความร้อนรุ่มภายในร่างนั้นกลับสั่งกายบางให้เข้าไปแนบชิดใกล้ร่างกำยำมากขึ้น มือที่เคยผลักใสแผงอกกว้างกลับเลื่อนขึ้นมาโอบรอคอชายหนุ่มไว้แทน 

“ฮึก!!” 

“เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าน้ำตาของเธอ มันใช้ไม่ได้ผลกับชั้นผู้หญิงมารยาร้อยเล่มเกวียนอย่างเธอมันต้องเจอชั้น” คนบนร่างหยุดชะงักงันชั่วขณะ เมื่อชายหนุ่มได้ยินสียงสะอื้นไห้อย่างหนักหน่วงจากร่างบางใต้ร่าง แต่ก็เพียงไม่นานแววตาสงสารก็แปลเปลี่ยนกับไปเป็นความเย็นชาไร้ซึ้งมนุษยธรรมตามเดิม 

ชั้นไม่มีทางหลงกลลูกไม้ตื้นๆแบบนี้หรอก… 

ศัตรูก็คือศัตรูไม่มีทางแปรเปลี่ยนเป็นไปเป็นอย่างอื่นได้ เมินเสียเถอะ… 

“มีท่าอะไรเด็ดๆงัดออกมาใช้ให้หมดเลยนะ ชั้นยินดีตอบสนองเธอเต็มที่”ยกยิ้มร้ายดูถูกศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้หญิง 

“มากไปแล้วนะ!! อ่าห์!! คุณอาก็อธิบายไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเรา อืม แค่มาขออาศัยไม่ได้มาทำอย่างอื่นอย่างที่คุณเข้าใจผิด อืม” ร่างบางโต้เถียงกลับ หากแต่ริมฝีปากซุกซนของหมาป่าหนุ่มที่เปลี่ยนจากการกลืนกินรอบคอนวลได้ลากผ่านกระดูกไหปลาร้าเลื่อนลงมายุ่งวุ่นวายกับดอกบัวคู่สวยไม่ยอมถอยห่าง 

พรึบ! 

และแล้วบราเจ้าปัญหาก็ถูกถอดโยนทิ้งลอยกระเดนไปนอนกองกับพื้นห้องรวมกับเศษเดรสเป็นอย่างไร้ค่าไร้ราคาค่างวด 

“อ่าห์ อืม” หมายจะกรีดร้อง แต่ความเสียวซ่านที่เธอสัมผัสได้นั้นกลับเข้ามาแทนที่เสียก่อน ลิ้นร้อนของคนตรงหน้าตวัดดูดดื่มยอดยกตั้งชันที่ตอนนี้มีแต่รอยเขี้ยวหมาป่าจมตรรกะ แทบทุกตารางนิ้วจนร่าหนาเผลอผ่อนแรงบังคับลง 

ผลัก! โครม! 

“ออกไปให้พ้นเนื้อตัวชั้นนะ” เมื่อหญิงสาวพอตั้งสติได้ เธอจึงถีบเข้าที่ท้องราบของคนข้างบน จนทำให้เสือร้ายกลิ้งตกเตียงโดยง่าย 

“ฤทธิ์เยอะนักนะ!!” คนใจร้ายรีบลุกขึ้นและคว้าข้อเท้าเล็กเอาไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะทันได้ถอยหนีและดึงร่างหญิงสาวเข้ามาหาตัวอย่างรวดเร็ว 

แควก!! 

“OoO!!” 

หญิงสาวหน้าเหวอทันที เมื่อคนตัวสูงกระชากกางเกงชั้นในปราการสุดท้ายขาดออกจากกันเป็นสองส่วน และยังอุ้มร่างบางจากเตียงนุ่มนวลลงมานอนราบกับพื้นปูนแข็งกระด้างหน้าตาเฉย 

“เอาเธอบนเธอบนเตียงมันหรูไป ข้างล่างนี่แหละเหมาะที่สุดแล้ว!!” ยิ่งกว่าฉากพระเอกขืนใจนางเอกในละครช่องใดอย่างน้อยๆพระเอกในเรื่องเขาก็ไม่ไร้ซึ่งความปราณีเช่นนี้ 

“ฮือๆ” สวยน้อยร้องไห้จนตัวโกง เจ็บทั้งกายและใจ ร่างบอบบางเสียดสีกับพื้นแข็งจนแสบไปทั้งตัว คงไม่ต้องอธิบายว่าแผ่นหลังที่ถูกเสียงสีนั้นจะถลอกและแดงฉานมากเพียงใด

“อ้างขาออก!! จะหุบทำมัยว่ะ!!” สถบออกมาด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมาก แม่งเมื่อไรจะได้ขึ้นสวรรค์สักทีว่ะ!!

“ชั้นไม่ยอมให้คุณ อึก! ทำอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว ฮึก!!”เถียงไปสะอึกสะอื้นไป มือบางพยายามปกปิดส่วนต่างๆของกายเนื้อไร้อาภรณ์ใดๆเอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“คิดว่าแรงแค่นี้จะหยุดยั้งชั้นได้เหรอ หึ! ไม่เจียมตัวเอาซะเลยนะ” นำพาร่างกำยำบังคับเรียวขาให้แยกอออกและสอดแทรกตัวเข้าไประหว่างเรียวขาขาว จากนั้นหมาป่าหนุ่มก็ก้มลงพรมจูบเนินเนื้อนุ่ม ดูดดื่มเม็ดสีเชอรี่สลับกันไม่มา และไม่ลืมฝากตรารักเอาไว้ให้ดูเป็นที่ระลึก

“ยะ อย่าไปแตะต้องตรงนั้น อืม!”หน้าเล็กหันซ้ายหันขวาอย่างทุรนทุราย

“อย่ามาทำตัวสำอายแถวนี้!!”คนคุกคามเงยหน้าขึ้นมาสบประมาทแล้วจึงจัดการเลื่อนโครงหน้าหล่อจากเนินอกน่าขย้ำลงมาสัมผัสหน้าท้องแบนราบ ลิ้นยาวตวัดชิมรสเนื้อสาวจนเจ้าของร่างบิดตัวร่า

“อืม อ่าห์ ช ชั้นขอร้องหยุดซักทีเถอะ” เสียงสั่นพยามเอ่ยให้คนใจร้ายหยุดการกระทำอันอุอาจเสียทีก่อนที่ตนจะต้านทานความต้องการตามสัญชาตญาณทางเพศที่มันใกล้เกินขีดจำกัดเต็มกลืน

“เคยได้ยินคำนี้มั้ย ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ” ชายชาตรีตวัดลิ้นร้อนลากวนท้องน้อยไม่หยุดหย่อน ความแข็งขืนเริ่มตอบรับความต้องการทางเพศมากขึ้นเรื่อยๆ

“อึกๆ ไอ้คนเห็นแกตัว ไอ้สารเลว ปล่อย!”

“ไม่มีทาง!!” ชายหนุ่มยืนตัวขึ้นหมายจะถอดเสื้อผ้าอาภรณ์และกางเกงทุกชิ้นออกจากร่างกายกำยำและในจังหวะเดียวกันนั่นเอง…ยัยตัวเล็กจึงโฉยโอกาสผลักใสร่างสูงให้ออกห่างและรีบตะเกียกตะกายหนี หากแต่คนใจดำกลับคว้าตัวเธอเอาไว้ได้ทันท่วงที

“คิดหนีเหรอยัยตัวดี มานี่!!” กดร่างเล็กลงพื้นดังเดิมแต่คราวนี้มันกลับรุนแรงกว่าครั้งแรกเสียอีกหลายเท่าตัว

โครม!!

“โอ้ย!!มันเจ็บนะ!!” ถีบเข้าตรงซี่โครงร่างสูงเต็มแรง แต่ความพยายามนั้นกลับสูญเปล่าและไร้ค่าสิ้นดี

“แรงดีนักนะ!!” พุ่งตรงเข้าไปประกบปากบางหมายจะบังคับให้ยัยตัวดีสงบเสงี่ยมเงียบลงบ้าง  และมันก็ได้ผลจริงๆ

“อืม” รสสัมผัสหอมหวานเช่นนี้ให้จูบทั้งวันทั้งคืนก็ยังไหว แม้มันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ลิ้มลองรสสัมผัสนี้จากทาสรักชั่วคราวนี้ เขากับหลงใหลในรสชาติของกายเนื้อสาว บวกกับกลิ่นหอมเย้ายวนนี้เข้าให้เสียแล้ว

น่าแปลกคนชอบเที่ยวและเคยมีอะไรกับหญิงมานักต่อนักอย่างเขาไม่ใช่คนที่จะหลงเสน่ห์ใครเพียงแค่รสจูบ มีเพียงยัยผู้หญิงเจ้าปัญหาคนนี้คนเดียวเท่านั้น แม่ง!! ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ทางเพศ โดยไม่ต้องปลุกเร้าอารมณ์แต่อย่างใด

“ขัดขืนเข้าไปเถอะ!! ยังไงเธอก็จบลงด้วยการเป็นเมียชั้นอยู่ดี”

“อึก!!”

“เลิกร้องซักทีเถอะรำคาญว่ะ” ต่อว่ากลับ

“คุณก็ปล่อยชั้นเป็นอิสระสิ” ถ้าไม่อยากได้ยินร้องไห้ให้รำคาญใจก็ปล่อยเราไปเสียที

“อย่าพูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้ไปหน่อยเลย!" มือปลาหมึกเริ่มเลื้อยลากผ่านกลีบดอกไม้เปียกชุ่มช่ำและยอกเย้ามันเล่น นั่นทำให้หญิงสาวบิดตัวร่ารับสัมผัสวาบหวิวโดยไม่ได้ตั้งใจ น้ำหล่อลื่นที่ไหลหยดลงมานั้นเป็นนิมิตหมายอันดีต่อการตอบสนองการมีเซ็กส์

ในขณะเดียวกัน..คนเจ้าเล่ห์หันไปคว้าเอาเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาถ่ายรูปแบล็คเมล์เก็บไว้เป็นหลักฐานเละโยนมันทิ้งลงบนเตียงตามเดิม

“ทำไม ต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย!! อึก”

“ก็เผื่อว่าเธอจะอยากเก็บมันเอาไว้ดูเล่น หึ!” เสียเวลามามากแล้ว ถึงเวลาแล้วที่ชั้นจะได้มีความสุขบนเรือนร่างของเธอ คนบนร่างจัดแจงตั้งท่าพร้อมจู่โจม

ผลัก!

ฝ่ามือเล็กจึงรีบผลักใสเขาออกไปให้ห่างกายแต่ก็หาได้ประสบความสำเร็จแต่อย่างใด กลับถูกรุกรานหนักยิ่งกว่าเดิม นิ้วยาวค่อยๆลูบไล้เรียวขาบางขึ้นลง พร้อมยกขาเนียนขึ้นชันเข่าขยับแยกออกจากกันให้กว้างมากพอรับสัมผัสเร้าร้อนจากตนที่ใกล้จะทนไม่ไหวเต็มกลืน

จากนั้นคนข้างบนจึงค่อยๆสอดใส่นิ้วเรียวยาวเข้าไปสัมผัสโพรงอุ่น จนสุดโคนพรางขยับเข้าออกช้าๆและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ความบริสุทธิ์ของหญิงสาวมันได้ตอดรัดนิ้วยาว จนร่างเล็กเจ็บปวดเหมือนมีอะไรฉีดขาดที่ไหนสักแห่งบนเนื้อตัว

“โอ้ย! เจ็บ อ่าห์” คนไม่ประสีประสากระตุกเกร็ง เยื้อเนื้อสาวที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน เกิดการฉีกขาดเลือดแดงฉานหยดลงเปื้อนพื้นเย็นเฉียบ

“เธอ!!O_O” คนตัวสูงสัมผัสถึงความผิดปกติจึงก้มลงมาดูที่ช่องทางรักทำให้คนเจ้าอารมณ์หยุดชะงักการขยับเข้าออกของนิ้ว แต่ก็ยังคามันไว้อย่างนั้น

“โอ้ย!! ชั้นเจ็บ อึก” ยัยนี่ไม่เคยมีอะไรกับใครจริงเหรอว่ะ ไม่มั่งมันยุคไหนกันแล้ว ยัยขี้แยแค่มีอะไรกับใครไม่บ่อยก็เท่านั้นเอง…

“…..” พอคิดได้เช่นนั้นร่างหนาจึงเริ่มรุกรานอีกครั้งโดยการเพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสองนิ้วขยับเข้าออกไม่ยั้งแรง เสียงคร่างกระเส่าดังระงมแข่งกับเสียงเครื่องปรับอากาศ

“อ่าห์ โอ้ย!! พอเถอะชั้นไม่ไหวแล้ว” เหงื่อเม็ดโตผุดอาบโครงหน้าสวยบ่งบอกถึงสภาพกายที่มันร้อนระอุจนความหนาวเย็นภายในห้องไม่อาจยับยั้งได้

“มันก็แค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ เดี๋ยวเธอจะชอบมันจนร้องขอไม่ให้ชั้นหยุด”กดริมฝีปากจรดหน้าผากมน พอเห็นยัยตัวเล็กครางเสียงเจ็บปวด ชายหนุ่มเองก็รู้สึกสงสารอย่าไรไม่รู้ตัว

“ไม่อุ๊บ!O_O” จะเอ่ยปฏิเสธแต่ร่างหนาก็ปิดปากเธอเอาไว้ จนต้องฝืนกลืนคำเหล่านั้นกลับลงคอเฉกเช่นเดิม

“เธอมีสิทธิแค่ครางเสียงตอนที่ชั้นมีความสูงบนร่างเธอเท่านั้น”คำว่าไม่มันช่างขัดอารมณ์เขาเสียงจริง มาถึงขั้นนี้แล้วจะให้มาหยุดกลางคันฝันไปเถอะ

“โอ้ว!! ซี้ด!!”คนตัวโตรูดท่อนเนื้อใหญ่ขึ้นลงด้วยทั้งมือของตัวเอง

“คราวนี้ชั้นขอเข้าไปในตัวเธอบ้างแล้วกัน”

“ไม่นะเอามันออกไป” ทันทีที่พูดจบชายหนุ่มไม่รีรอยัดท่อนแข็งขืนเข้าไปในทางช่องรักจนมิดลำ และเริ่มขยับสะโพนหนาเนิบนาบ

“อ่า ซี๊ด!! ของเธอนี่มันแน่นจริง”

“อืม อ๊ะ แน่น!” โพรงอุ่นตอบรัดจนหญิงสาวมีสีหน้าทุกข์ทรมาน

“แบบนี้แหละดีมาก!! ซี๊ด! โอ้ว!” สะโพกหนาขยับเร็วและถี่ขึ้นตามแรงอารมณ์ปรารถนา เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น ร่างสูงใส่แรงกระทบกับคนตัวเล็กไม่ยั้ง

“อ้างขาให้กว้างกว่านี้ อืม อ่าห์”

“พ พอแล้ว ชั้น ม ไหวแล้ว เฮือก!” ถึงจะเอ่ยอย่างนั้นก็เถอะ แต่ภายในก้นบึ้งของจิตใจกลับต้องการผู้ชายคนนี้เหลือเกิน

“อ๊ะ อืม”

“ขออีกนิด โอ้ว!! อ่าห์” คำขอร้องไร้ความหมายเมื่อคนกระทำไม่คิดตอบสนอง ชายหนุ่มกับยิ่งเพิ่มระดับแรงกระแทกมากขึ้น เนินนานเหลือเกินที่ชายชาตรีกระแทกความใหญ่โตเข้าออกไม่จบไม่สิ้น

สุดท้ายก็มาถึงฝั่งฝันกันทั้งคู่เสียที น้ำขาวขุ่นไหลทะลักออกมาความรู้สึกเบาหวิวนี่มันสวรรค์ชัดๆ

“ชั้นขออีกรอบนะ” ด้วยความโลภชายหนุ่มจึงไม่ยอมทิ้งโอกาศแบบนี้ไปง่ายๆ

“มะ” ร่างสูงกระทำอย่างนั้นหลายต่อหลายรอบด้วยกัน จนคนตัวเล็กหมดแรงสลบลงต่อหน้าต่อตาทั้งที่ความเป็นชายยังคาอยู่ในกลีบดอกไม้ช่องามโดยยังไม่ได้นำออก หญิงสาวกับชิงหมดแรงไปเสียเปล่า

แต่ก็ช่างเถอะ!

คราวหน้ายังมีอีก ตราบใดที่ยัยตัวดีไม่ชิงย้ายออกไปเสียก่อน เขายังสามารถมีความสุขได้อีกนับครั้งไม่ถ้วน…

เช้าวันต่อมา

รุ่งอรุณแห่งความเป็นจริงอันแสนจะโหดร้ายก็ได้เข้ามาทดแทนรอการลืมตาตื่นจากห้วงนิทราอันหนาวเหน็บและทรมานของหญิงสาวผู้อาภัพกับสภาพกายบางไร้ซึ้งอาภรณ์ใดๆปกปิด ตลอดทั้งคืนเธอต้องนอนบนพื้นห้องที่ทั้งแข็งและเยือกเย็นอย่างนี้

“หนาว” มือเล็กโอบกอดตนเองเพื่อทัดทานความหนาวเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้อง แผ่นพื้นที่แข็งกระด้างราวกับนอนอยู่บนแผ่นน้ำแข็งขั้วโลกทำให้ร่างเล็กค่อยๆลืมจากตื่นรับแสงแดดที่ส่องสะท้อนกับกระเบื้องขาวเข้ากับดวงตาสวยพอดิบพอดี

“โอ้ย!!”ยันตัวลุกนั่ง ความเจ็บปวดจากกิจกรรมรักเมื่อคืนที่เธอไม่พึงปรารถนาให้มันเกิดขึ้นเลย ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อมือเล็กใช้แรงยันตนเองให้ขนาดกับผืนโลก

“ฮือๆ” ปล่อยโฮออกมาทั้งอย่างนั้น เจ็บทั้งกายและใจ ผู้ชายคนนี้เขาช่างใจร้ายใจดำได้ถึงเพียงนี้เชียวเหรอ ทั้งเนื้อทั้งตัวของคนโชคร้ายเต็มไปด้วยรอยแดงฉานจากกระทำอันต่ำช้าของคนสารเลวที่ทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้า เขาให้เรานอนในสภาพเช่นนี้ได้อย่างไร ขืนใจไม่พอยังทิ้งให้นอนเปลือยอยู่บนพื้นแข็งได้ลงคอ

คุณแม่อลิซควรทำอย่างไรดี?

พวกเราแค่มาขอพักพิงเป็นการชั่วคราวเท่านั้น ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้คิดว่าแม่กำลังจะเข้ามาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างของเขาไปจิตใจของผู้ชายคนนี้ยังหลงเหลือคำว่ามนุษย์อยู่อีกมั้ย…หรือมันได้ตายไปจากเขาไปนานแล้ว… 

100% 

ตายแล้ว!! แย่ละสิน้องอลิซของไรท์จะถูกหมาป่าเจ้าเล่ห์ขย้ำแล้ว แอลฟานะแอลฟาน้องไม่เคยอย่าทำรุนแรงกับน้องสิ ทนุถนอมกันบ้างจะได้เก็บเอาไว้ใช้นานๆ(ไม่ใช่ล่ะ)เจอกันพุธหน้านะคะรีดเดอร์ทุกคน 

รู้สึกว่าตอนนี้มันดูยอดเม้นมันเงียบแปลกๆอ่ะตัวเอง เพราะอะไรหรือบอกกันหน่อยได้มั้ยค่ะ คือแบบเข้ามาดูที่ไรใจอ่อนลงทุกทีเลย ตอนนี้มันอ่านแล้วงงใช่ปะ หรือไรแต่งไม่รู้เรื่อง อืม...เอาอย่างนี้ล่ะกันไรท์ขอกลับไปแก้ตอนนี้ใหม่ให้อ่านง่ายกว่านี้ดีมั้ยอ่ะ หรือปรับคำพูดคำอธิบายให้สวยงามกว่านี้ดีกว่าเนอะ!! เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น แต่ไรท์จะยังไม่ลบตอนนี้ออกหรอกนะคะ