นิยายวายพี่ว๊ากสุดโหด ธัญวลัย จบแล้ว ไม่ติดเหรียญ

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อธันวาที่สอบติดคณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยเอกชน เป็นคณะที่หลายคนใฝ่ฝันแต่เมื่อได้เข้าสัมผัสจริงๆ กลับพบว่าคณะที่ใฝ่ฝันมันโหดร้ายกว่าที่คิด การเอาชีวิตรอดในช่วงรับน้องเป็นอะไรที่น่ากลัวที่สุด เมื่อพี่ว๊ากสุดโหด น่ากลัวที่สุด ขึ้นชื่อเรื่องความดุดัน ดันอยู่ห้องติดกัน เรื่องราวความรักของเขาทั้งคู่จะเป็นยังไง โปรดเข้ามาอ่าน…. 

พระเอก  

นาย การันต์ วรศิริกุล ชื่อเล่น การันต์ 

ประธานเฮดว๊ากสุดโหด แห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์  มหาวิทยาลัยเอกชน พ่วงตำแหน่งอดีตเดือนมหาวิทยาลัย ขึ้นชื่อเรื่องความโหด น่ากลัว แห่งชาววิศวกรรม ใครพบใครเห็นจำเป็นต้องหลบหน้า ริมธารแยกทางเดิน เพียงเพราะหน้าของเขา นิ่งและน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะดุดัน  

นิสัย เจ้าชู้ เพลย์บอย คบใครก็ได้ที่ไม่ใช่เด็กในคณะตัวเอง แต่ก็ไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนและไม่เคยว่าคบกับใครในที่สาธารณะ ส่วนมากก็แค่วันไนท์สแตนด์  

นายเอก  

นายภัทรศรัณย์  วงศ์วิเศษ ชื่อเล่น ธันวา  

นิสิตชั้นปีที่ 1 แห่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอกชน ความโชคดีคือสอบได้ ความโชคร้ายคือช่วงรับน้องที่สุดแสนจะโหด พ่วงท้ายด้วยความบังเอิญพี่ว๊ากสุดโหดดันพักอยู่ห้องข้างๆด้วยนะสิ เขาจะผ่านวิกฤตการณ์ครั้งนี้ไปได้หรือเปล่า   

นิสัย ไม่ชอบความรุนแรง ปากไว  ปากเสีย ชอบหงุดหงิดเวลาหิว แต่ก็แอบกลัวพี่ว๊ากที่ชอบใช้เสียงดังข่มคนอื่น  

รูปภาพหรือบุคคลใช้เพียงแค่อ้างอิงเพื่ออรรถรสในการอ่านนิยายเท่านั้น  

รูปภาพหรือบุคคลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้  

แท็กผิดชีวิตกูเปลี่ยน#1​

​แท็กยังไงให้ได้ผัวเป็นเฮดว๊าก​

ชีวิตนักศึกษา ปี1 คณะวิศวกรรมศาสตร์  สายเฮลกำลังเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับรุ่นพี่สายหักเกลียว ขึ้นชื่อว่าพี่ว๊าก จะว๊ากอย่างเดียวน้องมันไม่กลัวเพราะพี่ว๊ากขี้เกียจพูดมากหากเจอน้องเฮล  น้องเฮลที่ว่าไม่ใช่น้องเฮลตี้แต่เป็น Hell ที่แปลว่านรก แบบนี้พี่ต้องลากน้องไปกระทืบให้หลั่งเลือดแล้วลากกลับมากองรวมกันสะทีเดียว ใครมีปัญหาก็เชิญออกไป ถ้าอยากอยู่ก็หยุดเฮลเพราะพี่เฮลได้แต่น้องต้องสำรวม ที่นี่แทบจะขึ้นชื่อว่าเป็นคณะเถื่อนแต่ก็ยังมีผู้คนไม่น้อยที่พยายามจะสอบเข้าเรียนคณะเถื่อนนี้ให้ได้แต่การสอบเข้าก็ยากโคตยากขนาดหัวกระทิหลายๆโรงเรียนดังยังไม่สามารถเข้าเรียนได้ถ้าเงินไม่ถึง  แน่นอนมหาลัยเอกชนอันดับต้นของประเทศย่อมมีนักศึกษาที่อยากเข้าร่วมและเป็นส่วนหนึ่งของมหาลัยดังแต่ใช่ว่าจะสอบเข้ากันมาง่ายๆหากเงินไม่ถึงก็จบมีสมองอย่างเดียวไม่ได้ต้องมีเงินด้วย นี้แหละสังคมคนรวย

กรุงเก่า นักศึกษาปี1 คณะวิศวะกรรมศาสตร์ กำลังนั่งฟั่งรุ่นพี่ ยืนว๊ากนักศึกษาปี1อยู่ด้านบนเวทีห้อประชุมใหญ่ของคณะ ด้วยสภาพหลับๆตื่นๆ เนื่องจากติดโซเซียวและเล่นเกมส์จนสว่างคาตาเกือบทุกวัน กำลังนั่งสัปหงกดูสภาพพร้อมนอนเต็มทีก่อนจะเอียงหัวซบไหล่เพื่อนสนิทที่หนังหน้าเซ็งอยู่ด้านข้าง

“ไอ้เก่า มึงจะซบอกกูเลยมั้ยห่าถ้าจะพิงมาขนาดนี้”

“ฮึยย!! พิงนิดพิงหน่อยทำโว้ยไอ้สัส” จิซ์ ผมจิซ์ปากอย่างเซ็งๆก็ไอ้เพื่อนเหี้_นี้แหละตัวดีชวนผมเล่นเกมส์จนสว่างแล้วดูมันกลับนั่งเฉยไม่มีแววว่าจะง่วงเลย สัส พูดแล้วเคือง เดี่ยวมึงเจอกูเกรียนแน่ไอ้เพื่อนเวร ด่าเพลินจนลืมแนะนำตัว ผม นายอโยธยา ทรัพย์อภิวัฒน์ ดี่ยวมึงเจอกูเกรียนแน่ไอ้เพื่อนเวร ด่าเพลินจนลืมแนะนำตัว ผม นายอโยธยา ชื่อเล่นกรุงเก่า ห้ามหัวเราะกันนะ

ชื่อผมนะเท่เป็นเอกลักษณ์จะตายใครๆก็จำง่าย

ส่วนไอ้ตัวที่นั่งข้างๆผมมันชื่อ เทมส์ เป็นเพื่อนสนิทผมตั้งแต่อนุบาล น่าตางั้นๆหล่อสู้ผมไม่ได้เอาเป็นว่ามันไม่มีอะไรสู้ผมได้ละกัน แต่ก็มันอีกนั้นแหละที่ทำให้ผมอารมณ์เสียสุดๆ

“หน้าตามึงเฮลมากไอ้เก่า” ไอ้เทมส์มันหันมาพูดกับผมก่อนจะหันกลับไปฟังพวกพี่ว๊ากต่อ หึหึ..กูเฮลอยู่ในใจมึงเสือกรู้นะสัสจนผมต้องตีหน้านิ่งแกล้งทำเป็นเอียงตัวซบไหล่มันหลับต่อ ด่ากูเฮลดีนักมึงเจอกูแน่ผมลวงหยิบมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดออกมากดจะกดเข้าแอพพิเคชั่นยอดฮิตอย่างเฟชบุ๊คทันที

มึงดับแน่ไอ้เทมส์ไอ้เดือนดับ ใช้คับได้ยินไม่ผิดแน่ไอ้เทมส์มันถูกคัดเลือกให้เป็นเดือนคณะ ทั้งที่ผมก็สมัครแต่แมร่งเสือกไม่ได้ด้วยเหตุผลส้นตีนมากแค่มันสูงกว่าผมเซ็นเดียวกูอยากดิ้นตายมาก กูจะทำให้มึงเป็นเดือนดับเลยคอยดู แต่แล้วผมที่กำลังงีบหลับก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเพราะเสียงว๊ากที่ดังลั่นผิดปกติก่อนจะถูกกระชากอย่างแรงจากเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ด้านข้าง

“ไอ้เชี้ยมึงจะกระชากกูทำเตี้ยมึงไง!!” ผมหันไปถามไอ้เพื่อนเชี้ยตัวดีที่กระชากแขนผมแทบขาด ห่าคนยิ่งง่วงๆ

“เดี่ยวมึงได้หายง่วงแน่ไอ้ห่าเก่า” เสียงไอ้เวร

เทม

ส์กระซิบอยู่ข้างหูก่อนที่ผมจะตบกระบาลมันไปหนึ่งทีข้อหากวนในเวลานอน

“กูก็แมร่งนึกว่าไอ้พี่ว๊ากเชี้ยพวกนั้นมันว๊ากกูตกใจสัส แล้วมึงจะกระชากกูทำเชี้ยไร” คือผมก็ยังไม่หายสงสัยไอ้เพื่อนเชี้ยนี่หรอกคือกูยังไม่ได้คำตอบจากการกระชากไง คนกำลังเคลิ้ม

“มึงไม่รู้” ไอ้

เทม

ส์ถามผมหน้าเครียด

“อ๋ออออออออ......” ผมลากเสียงยาวกวนใส่ไอ้เทมส์แมร่งน่าจะเห็นโพสที่ผมแท๊กหามันแล้วเมื่อไม่กี่น่าทีก่อนที่ผมจะแอบงีบ

“ไหนมึงบอก จะไม่เกรียนไม่เฮลจะอยู่เงียบๆในซอกวะไอ้เก่า..” ไอ้เทมส์ดูจะหัวเสียมากกับการที่ผมแท๊กหามันแบบนั้น

“กูก็เกรียนกูเฮลกับมึงไง.” ดูมันยังทำหน้าหมางงกับผมไม่เลิก แต่ระหว่างนั้นผมเห็นไอ้แก๊งค์พวกพี่ว๊ากมันกระจายตัวแทบจะรอบหอประชุม แต่ผมก็ไม่สนหรอก กระจายตัวแบบนี้คงจะลากไอ้พวกรุ่นน้องเกรียนๆไปกระทืบแน่เพราะก่อนหน้านั้นก็มีแบบนี้แล้ว1รอบตอนที่เริ่มรับน้องวันแรกแต่ก็ว่าไปการรับน้องก็ล่วงมา1เดือนยังไม่เห็นไอ้พวกพี่ว๊ากมันลากใครไปกระทืบอีกเลยนะนอกจากไอ้แก๊งค์เกรียนลูกนักธุรกิจ สี่ห้าคนนั้นผลนะหรอเศร้าเป็นหมาหงอยตอนแรกผมคิดว่าพวกมันจะเอาเรื่องสะอีกแต่ที่ไหนได้เรื่องเงียบกริบแต่พอผมมารู้จากพี่รหัสของตัวเองพี่ผมตามหาได้ก่อนก่อนหน้าที่จะมีเฉลยในวันรับเกียร์แอบขนลุกเบาๆไอ้พวกพี่ว๊ากพวกนี้ธรรมดาที่ไหนแมร่งมาเฟียดีๆนี่แหละ แรกๆผมก็อยากจะเกรียนอยู่หรอกแต่พอเห็นสภาพบรรดาเกรียนตัวพ่อทั้งหลายออกมาด้วยสภาพเละเป็นโจ๊ก เกรียนตัวแม่อย่างผมเลยต้องหลับในอยู่ในซอก แต่ผมไม่ได้กลัวนะแค่ยังเฮลไม่ออกแต่ตอนนี้ผมต้องหันกลับมาสนใจไอ้เชี้ยเทมส์ก่อนเพราะมันยัดมือถือส่งมาให้ผม

“เอ้า..ไอ้เชี้_มึงแหกตาดูเองละกัน สัส เฮลมากนะมึงอะ” ไอ้เทมส์พูดพร้อมกับยัดมือถือมันให้ผมดู ก็แล้วไงวะกูโพสแล้วแท๊กให้มึงตามปกติไง แต่แมร่งเจ๋งอยู่ไอ้สัส คนกดไลค์คนแชร์แปบเดียวแมร่งโคตเยอะอะ มึงดับแน่ไอ้เทมส์ 555 แอบสะใจมันสัสผมก็ไม่โฟสไรมากผมอ่านผ่านๆที่โพสไปสายตาจ้องอยู่แค่ตัวเลขกดไลค์

: Ayothaya Krung-kea อยู่กับ Rattanakosin Mueang-mai

โฟสเมื่อ 5 นาทีที่แล้ว  เมียจ๋า..คิดถึงจัง #เมียกรุงเก่า

ถูกใจ 37500  แสดงความคิดเห็น 1240 แชร์ 395 ครั้ง

แต่เดี่ยวนะไอ้สัส แค่5 นาที คนกดไลค์กดแชร์มาเต็มอะ



“ไอ้เชี้ยเทมส์ทำไมกูแท๊กหามึงคนแมร่งกดไลค์และคอมเม้นเยอะวะ ปกติแค่สองสามพัน” ผมหันไปถามมันทันทีแต่แมร่งเสือกตอบกวนตีนกลับมอีก

“อยู่ที่เบ้าหน้าคนที่มึงแท๊กหา”  เออไอ้สัสจะชมว่าตัวเองหล่อ

“หึ”  หึหาพ่อง กูชักหงุดละสัส ผมกำลังไล่อ่านข้อความที่แต่ละคนพิมพ์ในโพสที่ผมแท๊ก แต่เชี๊ยเถอะครับ กูช๊อคครับคนอ่าน อยู่ๆก็มีข้อความจากใครก็ไม่รู้ตอบผมข้อความแรก

Rattanakosin Mueang-mai  ตอบกลับ  มึงมากกว่ามั๊งที่เป็นเมีย #เมืองใหม่ตีกรุงเก่า ไอ้สัส ฟัคยูเถอะครับ มึงเป็นใครมาเฮลใส่กู ผมหน้ามุ้ยทันทีที่เห็นไอ้เชี้ยข้อความเวรนั้น ไม่พอยังมีข้อความตอบกลับไอ้เชี้ยนั้นอีกสองร้อยกว่าข้อความ แมร่งแต่ละข้อความเหี้ยสัสๆ

Travis-Trawin: เมียมึงแอบหลับตอนกุว๊าก

Asha: สายเกรียน

Ratthakon Khrab:เค้าเรียกสายเฮลพี่@ Asha

ช่อมาลีอยากโดนเด็ด :  กูตายแปบพวกมึงมาดู ผัวว๊ากเมียแท๊กคิดถึง @FaFa@เจ้กริมซอย3@เพรียวเพรียว

เจ้กริมซอย3:กระอ๊ากเลือดค่ะ มีการแก้แท๊กใครเมียใครผัว

ปรเมศ: ไอ้เด็กปี1นี่หว่า จัดเลยมั้ยเพื่อน@ Rattanakosin Mueang-mai

แซมเมดูซ่า:เกรียนหราไอ้ปี1 สั่งซ่อมยกชั้นปีเลยแมร่ง

ผมไล่อ่านข้อความในโพสแบบงงๆ เหี้ยไรวะบ้างคนก็ด่าผมว่าเกรียนไม่ดูเบอร์รองเท้ามั้งช่วนเพื่อนซวยบ้างแต่ที่น่ากระทืบสุดคงเป็นไอ้เพื่อนเหี้ยนี่แหละยังมีหน้าไปตอบกลับและแท๊กหาพี่อาชาอีกแมร่ง

“ไอ้เชี้ยเทมส์ ทำไมคนด่า กูเยอะจังวะมีแต่สมน้ำหน้าอะ”

“คือมึงยังไม่รู้ตัว” ไอ้เทมส์มันตอบผมหน้าสล่อนมากอะ

“มึงดูแท๊กยัง มึงแท๊กหาใคร” ไอ้สัสถามกูด้วยน้ำเสียงเนิบๆแต่สายตามึงนี่เหมือนกูไปแท๊กหาพ่อๆไอ้พวกพี่ว๊ากเลยแมร่ง

“ก็แท๊กหามึงไง” ผมตอบด้วยความมั่นใจ

“มึงดูอีกทีซิเพื่อน” ผมไล่มองดูตามที่มันว่า ไอ้สัสมือกูสั่นแมร่งสะงั้น พอผมไล่สายตามาถึงชื่อที่ผมแท๊กเท่านั้นแหละครับ ฟัคกลิ้งฮีโร่เลย : Ayothaya Krung-kea อยู่กับ Rattanakosin Mueang-mai  ไอ้เชี่ยแท๊กผิด มันคงไม่เหี้ยเท่าไหร่ถ้าชื่อที่ผมแท๊กไม่ใช่ชื่อไอ้เชี่ยพี่ว๊ากสายโหดลูกมาเฟียที่ยืนว๊ากพวกผมมา1เดือนเต็ม แมร่งเกรียนกูบรรลุธรรมก็คราวนี้แหละ

“หน้ามึงแดงนะเพื่อน”

“ซีดเถอะไอ้สัส” แมร่งยังจะกวนตีนอีกไง

“เป็นไงละมึงสายเฮลสำแดงเดช ชื่อกูก็ไม่ได้เหมือนสะขนาดนั้นมั้ย” ไอ้เชี่ยเทมส์ยังเล่นผมไม่เลิก

“ไม่เหมือนเลยนะสัส รัฐฐากรณ์ กับรัตนโกสิน เวลาเขียนแมร่งก็คล้ายๆกันปะวะRatthakon กับ Rattanakosin “ ผมพูดอย่างเหวียงๆก็เพราะแมร่งคล้ายกันไงกูถึงแท๊กผิด

“เหมือนกู..”

พรืบบ!!! ไอ้เทมส์มันยังพูดไม่ทันจบผมถูกใครแมร่งไม่รู้กระชากคอเสื้ออย่างแรงจนต้องลุกขึ้นยืนตาม

อือหือ.. ชัดเลยครับไอ้คนที่ผมแท็กชื่อไปไงจะใครหละ แต่ไอ้พวกเพื่อนเชี่ยพวกมึงไม่ต้องพร้อมเพียงกันยืนกระจายเป็นวงกลมให้กูอยู่ตรงกลางก็ได้มั้งผมได้แต่ด่าพวกแมร่งในใจ แต่พอหันมาก็ต้องแปลกใจที่พวกพี่ว๊ากหน้าโหดๆยืนนิ่งไม่ขยับแปลกครับแปลกผมนึกว่ามันจะลากผมไปด้านหลังทันทีเลยสะอีกแต่แมร่งดันยืนนิ่งๆจ้องหน้ากูนี้ไง

เอ้า...อยากจ้องมากูจ้องกลับท้องกูไม่รับด้วยนะเออ ผมยืนจ้องตามันกับไอ้พี่ว๊ากที่ผมแท๊กชื่อผิดไป สัสหล่อเหี้ยๆตัวแมร่งสูงเกิ้น ขาวออร่าเกินนะมึงไปฉีดมาป่าววะ จมูกนี้ก็อีกซิลิโคลนหรือแท้วะปากก็นะอือหื้อแดงจนน่า.. เดี่ยวนะไอ้สัสกูจะชมมันทำเชี่ยไร

“กูว่าลากแมร่งไปทืบเลยดีกว่าเสียเวลาชิบ ”

ผมรีบหันไปตามเสียงที่ได้ยินทันที่เห็นไอ้พี่ว๊ากอีกคนยืนหน้าโหดอยู่ด้านหลัง..ด้วยน่าตาพร้อมเอาเรื่องสรุปกูมีเรื่องกับใครวะ ถ้าจำไม่ผิดไอ้พี่โหดนี่น่าจะชื่อ บดินทร์  และเป็นคนเดียวที่ไม่แซวหรือด่าผมในเฟชบุคแต่มาเหนือจะตืบอย่างเดียว แต่ผมไม่สนใจไรมากเพราะผมกำลังสนใจคำตอบจากไอ้พี่ว๊ากที่ผมแท๊กชื่อผิด

“เออ..”

อ้าวเห้ย มึงจะมาเอออย่างเดียวง่ายๆเลยหรอวะ ไม่ถึงสิบวิผมถูกลากออกไปเพียงคำว่าเออ คำเดียวสั้นๆ

“เห้ย!! เดี่ยวดิวะพี่ ขอกูอธิบายก่อน”

“เมื่อกี้มึงพูดว่าไงนะ”

อึก!!!...ผมหยุดชะงัดตามการหยุดของไอ้พี่ว๊ากนั้นทันทีจนทำให้ไอ้พี่บดินทร์ที่ลากผมอยู่หยุดทันที

“ไอ้เมือง กูว่ากระทืบมันต่อหน้าไอ้พวกปีหนึ่งนี่แหละ เกรียนดีนัก”

ไอ้พี่บดินทร์อีกแล้วแมร่งแค้นไรกุหนักหนาวะจะให้ตืบผมต่อหน้าปีหนึ่ง พวกมึงนั้นแหละที่เกรียน แมร่งผมได้แต่คิดในใจ ขืนคิดดังๆออกไปได้บันลัยสิครับ ไอ้พี่บดินทร์นั้นมันหันไปพูดกับไอ้พี่ว๊ากที่ผมแท๊กชื่อผิดผมก็เพิ่งรู้นะว่ามันชื่อเล่นว่าเมือง นอกจากชื่อจริงจะแปลกชื่อเล่นแมร่งยังแปลกอีก  คนห่าไรชื่อรัตนโกสิน

“เฮ้ย..ไอ้ดิน ไอ้น้องเชี่ยนี่มันไม่ใช่สายเกรียนมันสายเฮลเว้ย”

อ้าวเชี่ยแล้วสิพี่มึงจะพูดทำไมมมม ผมรีบหันไปจองหน้าคนพูดทันดีจะใครหละก็พี่อาชา ลุงหรัสไอ้เชื่อเทมส์ไงผมก็ไม่ได้สนิทไรกัพี่อาชามันหรอก

“สายเฮลไรของมึงวะ ไอ้ชา เฮลตี้หรอวะ ฮ้าฮ้าๆ”

ไอ้พี่ดินมันยังจะเล่นมุขแล้วขำอีกนะผมได้แต่มองหน้าลุงรหัสไอ้เทมส์อย่างขอร้อง

“เห้ย!! สายไรก็ช่างถ้าส่ายก้นเยอะไอ้เมืองมันคงชอบ ฮ้าฮ้าๆ”

แมร่งจันไรทั้งในเฟชและนอกเฟชเลยนะนี่ก็อีกคนไอ้เชี้ยพี่วิช ไอ้คุณ Travis Trawin ไอ้เจ้าของข้อความ.. เมียมึงแอบหลับตอนกุว๊าก ฮือจันไรมากครับตั้งแต่ข้อความในเฟชละยังจะตามมาจันไรตัวเป็นๆอีก  แต่แมร่งจะเชี้ยไรก็เถอะพี่อาชามึงจะมายิ้มหวานให้กูพร้อมกับคำพูดที่กูรอขึ้นเขียงไม่ได้นะสัส

“สายเฮลนะหรอ ไม่ใช่เฮลตี้หรอก เฮลที่แปล ว่านรกไง หึ น้องมันเฮลตัวพ่อเลยนะมึง” น้านไงฟัคคคคค!!กูได้แต่ร้องในใจ

“เออ..ผมเฮลตี้เว้ยพี่ ไม่ใช่เฮล นรก” ดีนะผมยังพอมีสติแก้ตัวได้ทันรีบตอบทันควัน แต่แมร่งไหงสีหน้าพี่ๆแมร่งพร้อมจะตืบกูวะ

“หึ กูจัดการเองพวกมึง รับน้องต่อไปละกัน”

ไอ้พี่เมืองพูดขึ้นพร้อมกับกระชากผมออกไปทันที

พรืบ!!!อึก!!!

กูโดนล๊อกคอเรียบร้อยครับลากออกไปสายตาแมร่งมองเห็นไกลๆว่าไอ้เชี่ยพี่เมืองมันลากผมออกมาจากหอประชุมเรียบร้อย ดิ้นสิครับ ผมพยายามดิ้นแต่แมร่งล๊อกคอกูสะแน่นมันลากผมมาเรือยจนถึงห้องหนึ่งที่แมร่งได้กินอับๆแถมยังมืดอีกแทบมองไม่เห็น ฮึย..พี่เก่าคนเฮลกลัวความมืดอะ พอเข้ามาถึงห้องมันเหวี่ยงผมลงพื้นทันทีไม่พอแมร่งยังตามมาพลักผลจนนอนราบลงไปบนพื้นแข็งๆนั้นอีก

อักก!! เสียงหลังผมกระแทกพื้น

“เชี่ยเจ็บสัส”

ผมสถบออกไปทันที แมร่งไม่ทงไม่ทนมันแล้ว ผมทีบไอ้เชื่ยพี่เมืองนั้นกระเด็นเลยครับตัวแมร่งก็ไม่ได้ใหญ่ไปกว่าผมหรอก หึ กูสู้คนนะมึง

“ไอ้เด็กเชื่ย”

ไอ้เชี่ยพี่เมืองมันสถบลั่นเลยที่ผมไปทีบมัน เหอะสัสนึกว่าแมร่งมันจะจุกบ้างเสือกลุกขึ้นมาเฉย

พรึบ!!!แมร่งเร็วจนผมมองไม่ทันมันมืดด้วยไงมารู้ตัวอีกทีเจอเงาดำๆคล่อมผมอยู่ไม่พอแมร่งไอ้เชี่ยเมือง ไม่เรียกพี่แมร่งแล้วสัส กูเคือง มันใช้แขนพาดคอผมอยู่ก้มหน้าลงมาจนแทบจะชิดกันอยู่แล้ว ผมได้แต่ดิ้นไปมา

“ไอ้ ..สัส..กูหายใจไม่..ออก"อ้สัสกูหาย้นไปมาไอ้สัสกูหานใจไม่ออกใช้แขนพาดคอผมอยู่ก้มหน้าลงมาจนแทบจะชิดกันอยู่แล้วมาเฉย พรึก

ผมพูดอย่างยากลำบากแต่แมร่งมันไม่มีท่าทีจะปล่อยผมออกแถมมันยังเพิ่มแรงกดแขนลงมาตรงคอผมอีก ไอ้สัสแมร่งกะเอาตายเลยไงวะกูแค่แท๊กผิดเองนะเว้ย เดี่ยวๆมึงเจอสายเฮลกูแน่ผมแกล้งนอนนิ่งไม่หายใจ หื้อ..มันหยุดชะงักนิ่งเลยวะ พรึบ!!!

“อ๊ะ เชี่ย”

ผมหลุดร้องทันทีก็ไอ้เชี่ยนี่แมร่งกระชากผมขึ้นมานั่งเฉย ตาตบสบตาสิครับ ไอ้สัสไม่ใช่ปิ้งมันหรืออะไรนะ แมร่งเหี้ยกระชากกูได้คอแทบหัก

“ไง..ไม่แกล้งตาย”

ฆวย!!!ผมได้แต่ด่ามันในใจ

“ตายพ่องสิ กระชากสะวิญญาณกูกลับ”

ผมเลยกวนตีนมันไปสะเลย หึหึ คิ้วกระตุกไปสิมึง ไม่พอผมพลักมันออกอย่างแรงผมอาศัยจังหวะที่มันเผลอคราวนี้มันหงายหลังลงไปนอนบนพื้นแทน ตากูขึ้นบ้างนะมึงผมโดดคล่อมมันทันทีไม่สนละงานนี้ยกหมัดซัดมันอย่างเดียว โดนบ้างไม่โดนบ้างแต่ที่แน่ๆซัดหมัดโดนมันจังๆไปสองหมัดเต็ม แต่ไม่ทันไรผมถูกมันผลักให้กลับลงไปที่เดิมแถมยังโดนมันกระชากขึ้นยืนมันผลักผมไปกระแทกพนังห้องอย่างแรง เจ็บสัสๆ มันยืนปาดเลือดที่มุมปากตัวเองก่อนจะก้าวเดินเข้ามาหาผมพร้อมกับง้างหมัดเตรียมชกหน้าผม

“เชี่ยเดี่ยวก่อน” ผมรีบพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นห้าม มันมองผมอย่างงง กูละฮาหน้ามึงมากสัสคนเหี้ยไรขนาดงงหน้ามึงยังงงแบบหล่อๆ

“อะไร” มันถามผมทั้งที่มือมันยังง้างค้างหมัดอยู่กลางอากาศ รับรองกูโดนหมัดคงคงสลบแน่

“มะ..พี่ปล่อยผมไปเถอะนะ ผมสัญญาผมจะไม่เกรียนไม่เฮลกับพี่แล้ว”  ฟู้...เกือบมึงกูแล้วมั้ยละ ผมได้แต่จ้องหน้าพี่มันบริปๆแอบสะใจกูได้ช๊อกหน้ามันฮ้าๆ

“มึงฝันหรือไง ชกกูขนาดนี้จะให้กูปล่อยไว้ทำแม่หรอ!!”

“เออ ไม่ทำแม่มึงหรอกทำเมียมึงได้ไม่ละสัส” อะเชี้ยละกูความปากไว้ก็มามึงพูดมากูสวนกลับจังหวะแมร่งได้แต่ไอ้สัดคำพูดนี่สิกูจะโดนตีนด้วยมั้ย

“หึหึ ทำเมียหรอ เสี่ยวดีนะมึง” มันพูดพร้อมกับขยับเดินมาใกล้ผมมากขึ้น เชี้ยขนลุกซู่เลยมั้ยละ

“ที่มึงแท๊กมาเพราะอยากเป็นเมียกู..แต่กลัวกูจะไม่สนใจแท๊กมึง มึงก็เลยโฟสให้กูเป็นเมีย”

“ไอ้สัส กูแท๊กผิด” ผมตะโกนลั่น แมร่งรับไม่ได้อะกับสิ่งที่มันพูด ใครเขาอยากเป็นเมียมึง กูแมนทั้งแท่งเว้ย พี่เก่าคนแมนสายเฮลมึงรู้จักปะ แต่แล้วกูก็คิดในใจไงเพราะแมร่งมองกูโหดสัส

“มึงสัสกับใคร” ปึก!!! อะเชี่ยมันพลักผมอีกแล้วดีนะรอบนี้กูคว้าโต๊ะเก้าอี้ไว้ได้ทันไม่งั้นแมร่งนอนพื้นอีกแน่

“กูถาม”  มันพูดพร้อมบีบปากผมจนกรามแทบหัก  ด้วยความที่มืดผมมองไม่ค่อยเห็นเลยถ่อยหลังไปเหยียบหี้ยไรก็ไม่รู้ด้วยความไม่ทันจนหงายหลังล้มลงไปแบกับพื้นอีกจนได้ ผมพยายามจะพยุงตัวขึ้นมาแต่ไอ้เชี่ยนั้นแมร่งเอาตีนยันอกผมพอจะขยับตัวแมร่งก็กดลงมาอีก ไอ้สัสเจ็บเอาเรื่อง

“ไง เก่งไม่ออกหรอ มึงเฮลนักนี่ กูจะจัดการกับมึงยังไงดี” มันพูดพร้อมกับล่วงมือไปในกระเป๋ากางเกงผมเห็นมันหยิบไปเช็คออกมาควงถือเล่นทั้งที่เท้ามันยังเหยียบอกผมอยู่ อย่าบอกนะแมร่งมันจะเผ่าผม

“ กลัวหรอ..”

มันถามผมแค่นั้นก่อนจะเปิดไฟแช๊คแล้วล่วงหยิบเหี้ยไรสักอย่างในกระเป๋ากางเกงผมมองตามมันอย่างลุ่นไอ้เชี้ยถ้าแมร่งน้ำมันนะกูจะได้กัดลิ้นตายก่อน ฟรุบ!!  ฟู้!!!!!  ฟัคคเถอะไอ้เชี่ยแมร่งดูดบุหรี ส้นตีนเหอะยี่ห้อโปรดกลิ่นโปรดกูอีก ฮึ้มมม!!

“กูอยากอะ”

ชิบละแมร่งคิดเหี้ยไรก็เสือกพูดไงดูท่ามันแปลกใจอยู่ไม่น้อยถึงในห้องมันจะมืดแต่ก็ไม่ได้มืดมากพอที่จะทำให้ผมไม่เห็นสีหน้าไอ้เชี่ยที่ยืนดูดบุหรี่ด้วยท่าทางยั๊วะตีนสุดๆ

“อยากหรอมึง”

มันถามพร้อมขยับตัวลงมาใกล้ ดีหน่อยที่มันเอาเท้าออกไปจากอก ผมรีบขยับตัวนั่งทันทีแต่ไอ้เชี่ยพี่แมร่งไว้กว่ามันคล่อมตัวผมไว้ ปากมันคาบบุหรี่แต่อีกมือนึงมันบีบคางผมจนจ็บ ไม่นานมันก็พ่นควันสีขาวใส่หน้าผมเต็มๆผมไอสำลักแสบคอไปหมดไอ้เชี่ยเล่นพ่นใส่แบบไม่ทันตั้งตัว ผมเลยคว้าคอมันมากัดแมร่งล็อกคอมันจนแน่นก่อนจะกัดคอมันจนจมเขี้ยวทั้งกัดทั้งดูด เชี่ยละกูลืมตัวดูดคอมันเฉยแมร่งชินไงปกติดูดแต่คอสาวๆไอ้เชี่ยเอ้ย      แอ๊ด!!!!  พรึบ!!! เชี่ย!!/เห้ย!!!/เห้ย!!!  เสียงตกใจกันอย่างพร้อมเพียง พร้อมกับแสงไฟให้ห้องสว่างจ้า ไอ้พวกพี่ว๊ากพวกนั้นยืนอ้าปากค้างเหมือนเห็นผีสะอย่างงั้น

“เชี้ยกูขอโทษ ไม่รู้ว่ามึงเอากันอยู่” คำพูดจันไรแบบนี้ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาผมรีบโดดออกจากเชี้ยพี่เมืองทันทีแต่แมร่งไว้วายถูกไอ้เชี้ยบรรดาพี่ว๊ากกวนตีนใส่

“ที่มึงให้พวกกูว๊ากน้องต่อ เพราะมึงจะมาซัมกับเมียมึงต่อใช่มั้ย”ไอ้เชี่ยพี่อาชาแมร่งถูกความจันไรไอ้พี่วิชแดกไปเรียกร้อย

“แมร่งอ่อยเพื่อนกูจนได้นะมึง ไอ้เด็กเชี่ยสายเฮล”

“กู..ผมไม่ได้อ่อยพี่มันนะ” สัสผมรีบตอบไอ้พี่ดินทันที แมร่งพูดมาได้กูไม่ได้อ่อยโว้ย กูโมโหมันหรอก

“แต่เดี่ยวนะมึง ไอ้เมือง ทำไมไอ้เด็กนี่มันไม่มีรอยขีดข่วนอะไรเลย ผิดกับมึงทั้งปากทั้งคอ เออ โดยเฉพาะคอรอยดูดนี่ท่าจะเด็ดวะ” พี่ดินมันถามไอ้พี่เมืองพร้อมกับมองผมสลับไปมา

“เสือก!!!” ไอ้พี่เมืองมันด่า พี่ดินไป เออก็จริงวะผมไม่โดนไรสักนิด

“หรือว่า ไอ้เมืองมึงเป็นรับให้ไอ้เด็กนี่ ตามที่มันแท๊กให้วะ”  คำถามแบบนี้เจ้าเดิมแต่ที่เพิ่มเติมคือจันไรมากกว่าเดิม พล๊ะ!!!!! เสียงตบสนั่นหวันไหว้มากจนผมสะดุ้งแทน แมร่งเพื่อนกันแน่หรอวะ

“พวกมึงปล่อยน้องกันแล้วหรือไง” ไอ้พี่เมืองมันถามเพื่อนก่อนจะตวัดสายตามามองมายังผมที่พยายามจะเคลื่อนตัวออกจากห้อง

“ก็เออดิ เห็นว่ามึงหายไปนาน กูก็กะว่ากระทืบไอ้เด็กเหี้ยนี้ตายคาห้องแล้วมั้งเลยรีบปล่อยก่อนเวลา” ไอ้พี่ดินเป็นคนตอบ ก่อนจะหันกลับมากัดผมอีกรอบ

“อ่อยมันบ่อยๆ เดี่ยวก็ได้ไอ้เมืองเป็นผัวเองแหละฮ่าๆๆ”

“พ่องงง!!! จันไรสัส!!!” ไม่ด่าอย่างเดียวผมชูนิ้วกลางให้แมร่งพร้อมกับใส่เกียรืหมาวิ่งทันทีใครจะอยู่หละ...เฮ้อคิดว่าจะถูกตืบตายแล้วไหมละผมวิ่งออกพ้นมาจากคณะสภาพแมร่งเหมือนฟัดกับหมามาไม่มีผิด ก็แมร่งก็หมาจริงๆแหละไอ้หมาเมือง พรึบ!!! เชี้ย...

“ไอ้สัส กูเอง”

“ไอ้เชี้ยเทมส์ แมร่งกูตกใจหมด นึกว่าไอ้เชี้ยพี่เมืองตามมาอีก”

“แหมไอ้สัส ถ้าใส่เชี้ยไปขนาดนั้นมึงไม่ต้องใส่พีก็ได้มั๊ง”

“เออแมร่ง” ผมตอบส่งๆไป ตอนนี้แมร่งอยากกลับห้องแล้วไปอาบน้ำนอนทั้งเหนื่อยทั้งง่วงและที่สำคัญหิวข้าวสัส

“ว่าแต่ทำไมมึงไม่มีรอยขีดข่วนเลยวะ”

“กูขี้เกียจตอบคำถามมึงอะ  เอาเป็นว่ากูเก่งละกัน”

“หน้าอย่างมึงนี่นะเก่ง กูว่ากูไม่ถามมึงหรอกกูไปถามเฮียชาก็ได้” ผมได้แต่มองมันเคืองๆแล้วเดินตามมันไปขึ้นที่อยู่แถวๆตึกเรียนอีกคณะ

“วันนี้มึงไปส่งกูหน่อยละกัน เหนื่อยเชี่ยๆ” ผมพูดพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปนั่งแล้วหลับตาลงทันที

“เดี่ยวๆไอ้เก่า บิ๊คไบค์ลูกรักมึงอะ”

“ชั่งหัวพ่อมัน”

“แสดงว่ามึงเป็นแม่”

“ฆวยยย!!!” ผมตอบมันแค่นั้นก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักสายตา

****************************************************

ขอบคุณสำหรับทุกข้อความกำลังใจ

​Cheers​ Cheers​​ Cheers​​

Mancherlee