Show
ประเด็นความเสี่ยง ข้อผิดพลาดในงบการเงินที่กิจการต้องรู้GET BETTER RESULTS before Rdประเด็นความเสี่ยง ของกิจการ จากการเข้าตรวจสอบของสรรพากรประเด็นความเสี่ยง จากข้อผิดพลาดในงบการเงินที่เจ้าของกิจการต้องรู้เพราะนำมาจากการเข้าตรวจสอบกิจการของกรมสรรพากร ทุกประเภทกิจการได้สรุปรวมไว้ตามรายละเอียดด้านล่าง สำนักงานรวบรวมข้อมูลไว้เพื่อลูกค้า ทีมงาม ปรับปรุงความรู้ ข้อสังเกตต่างๆ เพื่อแนะนำจัดทำงบการเงินที่ถูกต้อง ปรับปรุงค่าใช้จ่ายต้องห้าม ค่าใช้จ่ายที่ไม่สอดคล้องออกจากงบการเงิน เพื่อการคำนวณภาษีเงินได้นิติบุคคลได้อย่างถูกต้อง ข้อผิดพลาดในงบแสดงฐานะการเงิน ( Balance Sheet Errors ) หมายถึง ข้อผิดพลาดที่มีผลกระทบต่อบัญชีสินทรัพย์ หนี้สิน และทุน อันเกิดจากการจำแนกประเภทบัญชีผิด เช่น การจัดจำแนกลูกหนี้การค้าระยะสั้นเป็นเงินลงทุนระยะสั้น หรือการจัดตั๋วเงินจ่ายเป็นค่าใช้จ่ายค้างจ่ายหรือการจัดสินทรัพย์ไม่มีตัวตนเป็นสินทรัพย์หมุนเวียนอื่น ข้อผิดพลาดดังกล่าวนี้ จะต้องรายการแก้ไขปรับปรุงบัญชีให้ถูกต้องทันทีเมื่อตรวจพบ ข้อผิดพลาดในงบกำไรขาดทุน ( Income Statement Errors ) หมายถึง ข้อผิดพลาดที่มีผลกระทบต่อบัญชีรายได้หรือค่าใช้จ่ายอันเกิดจากการจำแนกประเภทบัญชีผิด เช่น บันทึกค่าใช้จ่ายในการขนส่งสินค้าให้ลูกค้าเป็นค่าใช้จ่ายในการบริหาร หรือบันทึกรายได้จากดอกเบี้ยรับเป็นรายได้จากการขาย ข้อผิดพลาดในการจำแนกรายการในงบกำไรขาดทุนผิดจะไม่มีผลกระทบต่องบดุลและงบกำไรขาดทุน ดังนั้น ถ้าหากเป็นข้อผิดพลาดของปีก่อที่ได้ปิดบัญชีไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องลงรายการแก้ไขปรับปรุงเมื่อตรวจพบ แต่ถ้าหากเป็นข้อผิดพลาดของปีปัจจุบันระหว่างปี ก็จำเป็นต้องรายการแก้ไขปรับปรุงให้ถูกต้องทันทีเมื่อตรวจพบ ข้อผิดพลาดที่กระทบทั้งงบดุลและงบกำไรขาดทุน ( Balance Sheet and Income Statement Effect ) หมายถึง ข้อผิดพลาดที่มีผลกระทบต่อบัญชีสินทรัพย์ หรือ หนี้สิน หรือ ทุน และกระทบต่อรายได้หรือค่าใช้จ่าย เช่น มิได้บันทึกรายได้หรือค่าใช้จ่าย เช่น มิได้บันทึกรายได้ค้างรับ ณ วันสิ้นงวดการบัญชี ผลของความผิดพลาดนี้จะทำให้รายได้ของงวดต่ำไป ซึ่งเป็นผลทำให้กำไรสุทธิของงวดต่ำไป และทำให้สินทรัพย์มีจำนวนต่ำไปด้วย ประเด็นความเสี่ยง แยกตามกลุ่มบัญชีในงบการเงินรายการเงินสดอยู่ในการครอบครองของกรรมการทั้งจำนวนหรือจำนวนมาก โดยไม่มีรายการเงินฝากสถาบันการเงิน อาจถือเป็นการให้กรรมการกู้ยืมเงิน โดยไม่คิดดอกเบี้ย กิจการไม่มีการกระทบยอดรายการเงินสด กิจการใช้เงินสดในการชำระรายการค้าทุกรายการ หรือบันทึกรายการด้วย บัญชีเงินสดทั้งหมด กิจการมีการตั้งวงเงินสดย่อยเพื่อใช้ในจำนวนที่สูงมาก และหลักฐานการเบิก ชดเชยเงินสดย่อยมีเพียงใบเสร็จรับเงินหรือบิลเงินสด หรือหลักฐานการเบิกจ่ายที่กิจการทำขึ้นเท่านั้น กิจการมีลูกหนี้การค้าและลูกหนี้อื่นจำนวนสูง โดยอาจเป็นลูกหนี้ที่ไม่มีตัวตน หรือเป็นยอดเงินให้กู้ยืมที่ไม่ได้นำมาแสดงไว้ในงบการเงิน ซึ่งอาจแสดงให้เห็น ได้ว่า กิจการมีการแสดงรายได้ไม่สอดคล้องกับสภาพข้อเท็จจริง กิจการไม่มีเงินให้กู้ยืมกรรมการจริง แต่มีรายการดังกล่าวแสดงในงบการเงิน กิจการมีเงินให้กู้ยืม แต่ไม่มีรายการดอกเบี้ยรับ กิจการมีการให้กู้ยืมเงินจากปีที่ผ่านมา แต่คำนวณดอกเบี้ยรับ ณ วันสิ้นปี กิจการมีสินค้าคงเหลือสูงหรือต่ำกว่าข้อเท็จจริง
(สินค้าขาด/เกิน) งบการเงินไม่แสดงรายการสินทรัพย์ในการประกอบกิจการ หรือสินทรัพย์ที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดรายได้ของกิจการ กิจการแสดงสินทรัพย์ในบัญชีสูงหรือต่ำกว่าความเป็นจริง กิจการมีการเปลี่ยนแปลงประมาณการทางบัญชี หรือกิจการใช้วิธีการคิดค่าเสื่อมราคาตามนโยบายการบัญชี ซึ่งไม่สอดคล้องกับหลักเกณฑ์ตาม ประมวลรัษฎากร กิจการบันทึกสินทรัพย์ที่ได้มาโดยการเช่าซื้อ หรือลิสซิ่ง ไม่สอดคล้องกับ หลักเกณฑ์ตามประมวลรัษฎากร กิจการมีรายการดังกล่าว แต่ไม่แสดงในงบการเงิน โดยใช้การหักกลบลบกันกับรายการเงินสดและรายการเทียบเท่าเงินสด รายการเจ้าหนี้การค้าสูง ซึ่งอาจเป็นเจ้าหนี้การค้าที่ไม่มีตัวตน อาจแสดงว่ากิจการแสดงรายการไม่สอดคล้องกับสภาพข้อเท็จจริง รายการเจ้าหนี้การค้าต่ำกว่าความเป็นจริง เนื่องจากไม่บันทึกรายการซื้อที่เกิดขึ้น กิจการไม่มีเงินกู้ยืมกรรมการจริง ซึ่งอาจแสดงให้เห็นว่ากิจการแสดงรายได้ไม่สอดคล้องกับข้อเท็จจริง กิจการมีรายการค่าใช้จ่ายค้างจ่าย ไม่เป็นไปตามความเป็นจริง หรือไม่สอดคล้องกับสภาพข้อเท็จจริง กิจการแสดงมูลค่าทุนจดทะเบียนไว้ครบตามจำนวน แต่จากข้อเท็จจริงกิจการได้รับชำระค่าหุ้นไม่ครบ และไม่ได้รับรู้เป็นลูกหนี้ค่าหุ้นค้างชำระ รวมทั้งไม่ได้คิดดอกเบี้ย รายได้ที่แสดงในงบการเงินไม่สัมพันธ์กับต้นทุนหรือค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องซึ่งอาจแสดงได้ว่า กิจการบันทึกรับรู้รายได้ไม่สอดคล้อกับสภาพข้อเท็จจริง กิจการมีรายได้ที่ไม่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม (out of vat scope) แต่ไม่นำมาบันทึกเป็นรายได้เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลของกิจการ กิจการมีรายได้จากการส่งเสริมการขาย แต่ไม่ได้รับรู้เป็นรายได้ กิจการมีรายได้ค่าโฆษณาจากการแลกเปลี่ยนการให้บริการระหว่างกัน แต่ไม่ได้รับรู้เป็นรายได้ของกิจการ (Barter) กิจการมีการขายผลิตภัณฑ์พลอยได้ หรือของเสียจากกระบวนการผลิตแต่ไม่รับรู้เป็นรายได้ กิจการมีการจำหน่ายสินทรัพย์ แต่ไม่รับรู้กำไรจากการจำหน่ายสินทรัพย์ กิจการได้รับชำระหนี้จากลูกหนี้ที่ตัดเป็นหนี้สูญแล้ว แต่ไม่ได้รับรู้เป็นรายได้ กิจการได้รับเงินค่าสินไหมทดแทนจากการประกันภัย แต่ไม่ได้รับรู้เป็นรายได้ กิจการมีการให้ส่วนลดแก่ลูกค้าสูงเกินกว่าความเป็นจริงหรือธรรมเนียมปกติทางการค้า กิจการบันทึกรายการซื้อสินค้าสูง/ต่ำกว่าข้อเท็จจริง กิจการมีค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นแต่มีรายได้ที่ลดลง กิจการไม่มีการปันส่วนค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องเป็นต้นทุน เช่น บันทึกค่าใช้จ่ายของพนักงานทั้งหมดเป็นค่าใช้จ่ายในรอบบัญชีนั้น กิจการมีรายการค่านายหน้า ค่าส่งเสริมการขาย ค่าใช้จ่ายพนักงานสูงเมื่อเปรียบเทียบกับรายได้ของกิจการ กิจการมีค่าใช้จ่ายที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง เช่น ค่าแรง ค่านายหน้า ค่าขนส่ง ค่าที่ปรึกษา กิจการบันทึกค่าซ่อมแซมที่มีจำนวนสูงเป็นสินทรัพย์ของกิจการ หรือ กิจการบันทึกค่าใช้จ่ายที่ต้องนำมาเป็นต้นทุนของสินทรัพย์เป็นค่าใช้จ่าย กิจการบันทึกค่าใช้จ่ายไม่ถูกต้องตามรอบระยะเวลาบัญชี โดยไม่ได้ปรับปรุงเป็นรายการค่าใช้จ่ายค้างจ่ายไว้ เช่น ค่าน้ า ค่าไฟฟ้า ค่าโทรศัพท์ หรือไม่ได้ปรับปรุงเป็นค่าใช้จ่ายจ่ายล่วงหน้า เช่น ค่าประกันภัย กิจการบันทึกดอกเบี้ยเงินกู้ยืมเพื่อการได้มาซึ่งสินทรัพย์เป็นค่าใช้จ่ายในรอบ ที่มา - เอกสารประกอบการบรรยาย “ ประเด็นความเสี่ยง จากการตรวจแนะนำด้านภาษีอากร” ที่จัดทำและเผยแพร่โดย กองมาตรฐานการกำกับและตรวจสอบภาษี กรมสรรพากรประเด็นความเสี่ยง - เงินกู้ยืมกรรมการ
ประเด็นความเสี่ยง เงินกู้ยืมกรรมการในส่วนที่ต้องระมัดระวัง คือ เงินของกิจการที่ให้เจ้าของกิจการกู้ยืม เช่น เงินทุนของบริษัท (งบเปล่า) เงินทุนที่นำมาลงไม่ได้เข้าบัญชีกิจการจริง บันทึกเป็นเงินสด ดังนั้นผู้ทำบัญชี จะบันทึกเข้าบัญชี ลูกหนี้เงินกู้ยืมกรรมการ ตามข้อกำหนดที่ มาตรา 65 ทวิ (4) ในกรณีโอนทรัพย์สิน ให้บริการ หรือให้กู้ยืมเงิน โดยไม่มีค่าตอบแทน ค่าบริการ หรือดอกเบี้ย หรือมีค่าตอบแทน ค่าบริการ หรือดอกเบี้ยต่ำกว่าราคาตลาดโดยไม่มีเหตุอันสมควร เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจประเมินค่าตอบแทน ค่าบริการ หรือดอกเบี้ยนั้น ตามราคาตลาดในวันที่โอน ให้บริการหรือให้กู้ยืมเงินฃ ประเด็นความเสี่ยง ในปี 2561/2562 ต้องระวังคือ กรมสรรพากรมีแนวทางตรวจสอบรายการนี้อย่างเคร่งครัดโดยให้ความสนใจใน 2 ประเด็นความเสี่ยงนี้คือ 1. ธุรกิจแสดงรายได้ไม่สอดคล้องกับข้อเท็จจริง มีค่าใช้จ่ายออก หรือยอดซื้อ ที่เบิกเงินแล้วแต่ไม่นำมาลงบัญชี – เพื่อให้สอดคล้องกับข้อเท็จจริง แล้วมาบันทึกในนบัญชีลูกหนี้เงินกู้ยืมกรรมการแทน 2. เรื่องการให้กู้ยืม ต้องมีการคิดดอกเบี้ย ตามอัตราราคาตลาด และต้องดูด้วยว่าแหล่งของการกู้ยืมเงินมาจากไหน และมีหลักฐานของการกู้หรือไม่ อัตราดอกเบี้ยเงินกู้ยืมกรรมการ เพื่อรับรู้รายได้อัตราดอกเบี้ยเงินฝากกิจการไม่มีเงินกู้ยืม มีเงินฝากธนาคาร ไม่ได้ฝาก แต่ให้กรรมการกู้ อัตราดอกเบี้ยเงินกู้กิจการไม่มีเงินต้องไปกู้ยืมเงินมาให้กรรมการกู้อีกทอด อัตราดอกเบี้ยที่รับรู้ต้องไม่ต่ำกว่าที่ไปกู้มา การบันทึกรับรู้รายได้ดอกเบี้ยเงินกู้ยืมกรรมการมี 2 วิธีบันทึกรายการจริง เสมือนรายการเกิดจริงบันทึกดอกเบี้ยค้างรับ บันทึกดอกเบี้ยรับ รายการเกิดขึ้นจริง ปรากฎในงบกาiเงิน เสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ตอนได้รับเงินกิจการต้องเสียภาษีธุรกิจ เฉพาะ (สรรพากรชอบ เพราะชัดเจน เข้าใจง่าย) ปรับปรุงรายการในแบบภงด 50ไม่มีการบันทึกรายได้ค้างรับ และรายได้ในงบการเงิน ไม่ปรากฎรายการใดๆ ในงบการเงิน แต่ ในการยื่นภงด 50 จะบันทึกรายได้ที่ให้ถือเป็นรายได้ ในแบบภงด 50 วิธีนี้เสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ไม่มีภาษีธุรกิจเฉพาะ ข้อหารือภาษีอากรข้อหารือ โดยแจ้งให้กับผู้ถือหุ้นของบริษัทฯกรรมการของบริษัทฯ และพนักงานของบริษัทฯ ว่าถ้าบุคคลต่าง ๆ เหล่านี้มีเงินของตนเอง หากประสงค์จะให้บริษัทฯ กู้ยืม บริษัทฯ ก็พร้อมที่จะกู้ยืมโดยให้ดอกเบี้ยในอัตราร้อยละ 9.0 ต่อปี และบริษัทฯ จะจ่ายดอกเบี้ยให้เป็นรายเดือน แต่มีเงื่อนไขว่าเงินที่บุคคลต่าง ๆ เหล่านั้นนำมาให้บริษัทฯ กู้ จะต้องเป็นเงินของตนเองเท่านั้น จะนำเงินของคนอื่นมารวมให้กู้ด้วยไม่ได้เป็นอันขาด และในการกู้ยืมดังกล่าว บริษัทฯ จะทำสัญญากู้ยืมเป็นลายลักษณ์อักษรให้ทุกคน ขอทราบว่า
คุณประภาพร ชอบม่วงนา “Prapaporn Chobmuangna” ได้เขียนไปในไทม์ไลน์ “สุเทพ พงษ์พิทักษ์” เมื่อ 28 สิงหาคม 2557 เวลา 0:30 น. ว่า “เรียน ท่านอาจารย์สุเทพที่เคารพ หนูขอคำแนะนำคะ
ต่อมาเมื่อบริษัท ก ถูกตรวจสอบโดยเจ้าพนักงานสรรพากร มีประเด็นโดยประเมินดังนี้คะ
เรียน คุณประภาพร ชอบม่วงนา “Prapaporn
Chobmuangna”
กรณีนี้ผมมีความเห็นว่า เจ้าพนักงานไม่มีอำนาจประเมินดอกเบี้ยเป็นรายได้เพิ่มขึ้น เพื่อบวกเป็นรายได้เพิ่มในแบบ ภ.ง.ด.50 อีก
บริษัทฯ ก็ได้เลือกรับรู้รายรับจากการให้กู้ยืมตามเกณฑ์เงินสด จึงเป็นอันชอบด้วยกฎหมายแล้ว และหากเป็นการให้กู้ยืมเป็นครั้งคราว บริษัทฯ ได้สิทธิไม่ต้องจดทะเบียนธุรกิจเฉพาะ โดยให้นำรายรับค่าดอกเบี้ยจากการให้กู้ยืมไปยื่น ภ.ธ.40 และเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ ภายในวันที่ 15 ของเดือนถัดจากเดือนที่ได้รับดอกเบี้ยนั้น
ผมไม่เคยเห็นกฎหมายในลักษณะนี้มาก่อนในชีวิต จึงไม่ทราบได้ว่า เจ้าพนักงานประเมินใช้อำนาจตามมาตราใด และเมื่อไม่เคยเห็นข้อกฎหมายดังกล่าว จึงเชื่อว่าเจ้าพนักงานประเมินไม่มีอำนาจประเมินลักษณะนี้ ส่วนเหตุผลที่เจ้าพนักงานประเมินดำเนินการในลักษณะนี้ บริษัทฯ เองก็อาจมีส่วนผิดที่ไม่ชี้แจงเหตุผลการให้กู้ยืมเงินแก่กรรมการ ซึ่งควรชี้แจงเหตุผลให้ได้ความชัดแจ้ง เรื่องก็น่าจะจบลงได้สำหรับกระบวนการคิดของเจ้าพนักงานประเมินอาจเป็นการคิดในเชิงตรรกะว่า เมื่อมีกำไรพอที่จะจ่ายเงินปันผล ทำไมบริษัทฯ จึงไม่จ่าย แต่ให้กู้ยืมเงินแทน ซึ่งเป็นการคิดเอาแต่ได้ถ่ายเดียว ไม่รับฟังเหตุผลอื่นใดประกอบการพิจารณา ทำนองลุแก่อำนาจ
เรื่องห้างหุ้นส่วนนิติบุคคล กู้ยืมเงินจากผู้เป็นหุ้นส่วน เพื่อใช้ในกิจการ แนวทางที่ 1
2. หลักฐานการรับเงินกู้ยืมและการบันทึกเจ้าหนี้ผู้เป็นหุ้นส่วน 3. หลักฐานการจ่ายดอกเบี้ยเงินกู้ยืมให้แก่ผู้เป็นหุ้นส่วน โดยคำนวณหักภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ณ ที่จ่าย ในอัตรา 15% ของดอกเบี้ย และนำส่งพร้อมทั้งยื่นแบบ ภ.ง.ด.2 ภายในวันที่ 7 ของเดือนถัดจากเดือนที่จ่ายดอกเบี้ย แนวทางที่ 2 ประยุกต์หลักเกณฑ์ วิธีการ เกี่ยวกับการการกู้เงินจากธนาคารในนามกรรมการ เนื่องจากติดเงื่อนไขที่ธนาคารไม่สามารถให้ สินเชื่อต่อกิจการได้โดยตรง และกรรมการมีภาระดอกเบี้ยจ่าย ตามคู่มือการจัดทำเอกสารประกอบการลงบัญชีที่สามารถเป็นรายจ่ายทางภาษีได้ ที่อออโดยกรมสรรพากร เป็น การกู้เงินจากผู้ให้กู้ยืมในนามผู้เป็นหุ้นส่วน เนื่องจากติดเงื่อนไขที่ผู้ให้กู้ไม่สามารถให้สินเชื่อต่อห้างฯ ได้โดยตรง และผู้เป็นหุ้นส่วนมีภาระดอกเบี้ยจ่าย หลักเกณฑ์รายจ่ายทางภาษี และเอกสารหลักฐานที่ควรมี ดังนี้ 1. มติที่ประชุมแจ้งความจำเป็นให้ผู้เป็นหุ้นส่วนไปกู้จากผู้ให้กู้แทนห้างฯ 2. สัญญากู้เงิน 2.1 คู่สัญญาระหว่างผู้ให้กู้ยืมกับผู้เป็นหุ้นส่วน 2.2 คู่สัญญาระหว่างผู้เป้นหุ้นส่วนกับห้างฯ 3. หลักฐานการรับเงินกู้ยืมและการบันทึกบัญชีเจ้าหนี้ 3.1 ใบรับเงินกู้ยืมจากผู้เป็นหุ้นส่วนที่ห้างฯ ออกให้แก่ผู้เป็นหุ้นส่วน 3.2 การบันทึกบัญชีเจ้าหนี้ ผู้ให้กู้ยืม 4. หลักฐานที่ห้างฯ จ่ายดอกเบี้ยให้แก่ผู้ให้กู้ยืม ซึ่งมีข้อดี คือ ผู้เป็นหุ้นส่วนไม่ต้องรับรู้รายได้ค่าดอกเบี้ยเพราะเป็นการกู้ยืมเงินทางห้างฯ และไม่ต้องถูกหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย 15% ของเงินได้ค่าดอกเบี้ย ปล. 1. รูปแบบสัญญากู้ยืม ช่วยหาเอาเอง ตามเวบไซต์ต่างๆ มีให้เลือกมากมาย 2. วิธการลงบัญชี กรณีจ่ายดอกเบี้ยให้กับเจ้าหนี้เงินกู้ยืมจากกรรมการในอัตราร้อยละ 2 ต่อปี (สมมติว่ายืมว่าครบ 1 ปี) เดบิท ดอกเบี้ยจ่าย 10,000 บาท เครดิต เงินสดหรือธนาคาร 10,000 บาท (เงินต้นคงค้าง 500,000 X อัตราดอกเบี้ยร้อยละ 2/ปี ถ้าไม่ครบปีก็คำนวณตามจำนวนวันที่ยืมมา) ที่มา http://www.taxguruthai.com รับสอนทำบัญชี ด้วยโปรแกรม Express เบื้องต้นอัตราค่าบริการ รับสอนทำบัญชี ด้วยโปรแกรม Express เบื้องต้น ตัวต่อตัว ค่าเรียน 4,000 - 4,500 บาท เวลา 6 ชั่วโมง และแนะนำเรื่องการใช้งาน โปรแกรม Express ต่อเนื่อง จองวันเวลาเรียนติดต่อ TEL 091-830-3543 / Line :@beeaccountant ติดต่อ BEE-acc ประเด็นความเสี่ยง - กรณีสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบประเด็นความเสี่ยง กรณีสินค้าขาดจากรายงานสินค้า ประเด็นความเสี่ยงทางภาษีมูลค่าเพิ่มถือว่าเป็นการขาย ตามมาตรา 77/1 (8)(จ) แห่งประมวลรัษฎากร ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม นั้นรวมถึงสินค้าที่ขาดจากรายงานสินค้าจากการตรวจนับสินค้าประจำปีด้วย โดยไม่จำต้องออกใบกำกับภาษี กล่าวคือ จะออกใบกำกับภาษีหรือไม่ก็ได้ ตามข้อ 2 ของคำสั่งกรมสรรพากรที่ ป. 86/2542 “ผู้ประกอบการจดทะเบียนมีหน้าที่เสียภาษีมูลค่าเพิ่มเมื่อความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มเกิดขึ้น โดยไม่จำต้องจัดทำใบกำกับภาษี” ในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มให้นำราคาสินค้าตามราคาตลาดมาถือฐานภาษีตามมาตรา 79/3 วรรคท้าย แห่งประมวลรัษฎากร ที่กำหนดว่า “ราคาตลาด” ได้แก่ ราคาเฉลี่ยของราคาตลาดที่ซื้อขายกันตามความเป็นจริงทั่วไปในวันที่ความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มเกิดขึ้น การบันทึกรายการสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบในรายงานภาษีขาย นั้น ให้แสดงรายการสินค้าที่ขาดไปเสมือนเป็นการขายสินค้าทั่วไป โดยอาจแสดงแต่ละรายการหรือแสดงเป็นยอดรวมแล้วแนบรายละเอียดก็ได้ เนื่องจากไม่มีข้อกำหนด การบันทึกบัญชีสินค้าขาดจากสต๊อก – ไม่มีหลักฐานชัดเจน DR. รายจ่ายต้องห้าม 570.00 การบันทึกบัญชีสินค้าขาดจากสต๊อก – มีหลักฐานชัดเจน เช่น บันทึกประจำวันดำเนินคดีจนถึงที่สุด DR. รายจ่าย (ไม่ต้องห้าม) 570.00 ความรับผิดชอบกรณีสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบภาษีขายเสียภาษีขาย ด้วยราคาตลาดของสินค้า ณ วันที่ตรวจพบ เบี้ยปรับเสียเบี้ยปรับเป็น 2 เท่าของภาษีที่ต้องเสีย รายงานการตรวจนับสินค้านำ "รายงานการตรวจนับสินค้า" เป็นหลักฐานในการตัดปริมาณสินค้าที่ขาดออกจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบ ประเด็นความเสี่ยง - กรณีสินค้าเกินจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบเรื่องสินค้าเกินจากรายงานสินค้าฯถ้าดูตามกฎหมายประมวลรัษฎากรแล้วจะเห็นว่าไม่มีประเด็นความเสี่ยง และไม่มีตรงไหนกำหนดว่าจะต้องเสียภาษีไม่ว่าจะเป็น ภาษีเงินได้นิติบุคคลหรือภาษีมูลค่าเพิ่ม เพียงแต่ว่าถ้าตรวจนับสินค้าแล้วปรากฏว่าสินค้าเกินจากรายงานสินค้าฯกฎหมายกำหนดความผิดทาง อาญาไว้ตามมาตรา 90 (14) แห่งประมวลรัษฎากร ว่าผู้ประกอบการจดทะเบียนมีสินค้าเกินจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบตามมาตรา 87 ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 2,000 บาท (เปรียบเทียบปรับเพียง 1,000) โดยมีอายุความเพียง 1 ปีนับจากวันกระทำความผิด สินค้าเกินจากรายงานบ่งบอกสรรพากรถึงประเด็นเล่านี้
ดังนั้นสินค้าเกินจากรายงาน อาจนำไปสู่ประเด็นความเสี่ยง – ให้อำนานเจ้าพนักงานในการกำหนดรายได้หรือรายรับที่ควรจะเป็นในการเสียภาษี ซึ่งเป็นอำนาจตามกฎหมายของเจ้าพนักงานประเมินตามมาตรา 65 ทวิ (4) และมาตรา 88/2 (4) แห่งประมวลรัษฎากร แต่ถ้าผู้ประกอบการ มีหลักฐาน ชี้แจงที่มาที่ไปของสินค้าได้ เช่น บางครั้งอาจจะมีข้อผิดพลาดเรื่องเอกสาร หรือการรับสินค้าเข้า STOCK แต่ลืมลงรายการในรายงานสินค้าฯ หรือมี การกระทำที่เจ้าพนักงานประเมินเชื่อได้ว่า ไม่มีการกระทำใดที่ส่งผลให้เสียภาษีไม่ครบถ้วน ก็เป็นอันสบายใจได้ว่า จะถูกปรับทางอาญาอย่างเดียว ไม่เกิน 2,000 บาท ไม่มีความรับผิดอย่างอื่น การบันทึกบัญชี กรณีสินค้าขาด หรือ สินค้าเกินจากรายงานPeriodic Inventory Methodบริษัทเพียงปรับปรุงปริมาณสินค้าตามสต๊อกให้ตรงตามผลการตรวจนับ และให้นำมูลค่าสินค้าคงเหลือตามที่ตรวจนับ และตีราคาไว้ไปบันทึกบัญชีถือเป็นสินค้าคงเหลือปลายงวดในงบการเงิน ผลการปฏิบัติดังกล่าวจะทำให้ต้นทุนสินค้าที่ขายได้แบกรับมูลค่าสินค้าขาดเกินจากบัญชีคุม Perpetual Inventory Methodบริษัทจะต้องปรับปรุงบัญชีสินค้าคงเหลือ และต้นทุนขายเสียใหม่ ให้ตรงตามผลการตรวจนับซึ่งจะมีผลให้ยอดตามบัญชีทั้งสองเพิ่มขึ้น หรือลดลงตามยอดสินค้าที่ขาดหรือเกิน ภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีสินค้าสูญหาย เลขที่หนังสือ: กค 0706/34153 เรื่อง: ภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีสินค้าสูญหาย ข้อกฎหมาย: มาตรา 65 ตรี (12) แห่งประมวลรัษฎากร
ข้อหารือ: เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2547 ซึ่งเป็นวันหยุดทำการของบริษัทฯ สินค้าของบริษัทฯ ได้แก่ เพชร พลอย แหวน ต่างหู จี้ สร้อยคอ และอื่นๆ อีกหลายรายการมีมูลค่ารวม 2,901,355.69 บาทได้ถูกโจรกรรมโดยนาย ด. และบริษัทฯ ได้แจ้งความและดำเนินคดีทางกฎหมายกับนาย ด. ตามสำเนาคำพิพากษาของศาลอาญากรุงเทพใต้คดีหมายเลขแดง และเนื่องจากการดำเนินคดีได้สิ้นสุดลงแล้ว บริษัทฯ จึงขอทราบว่า ค่าเสียหายมูลค่า 2,901,355.69 บาท บริษัทฯ มีสิทธินำมาบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายของบริษัทฯ สำหรับรอบระยะเวลาบัญชีปี 2548 และมีสิทธินำภาษีซื้อของสินค้าที่ถูกโจรกรรมไปหักออกจากภาษีขายในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มได้หรือไม่ แนววินิจฉัย : 1. กรณีสินค้าของบริษัทฯ สูญหายและบริษัทฯ มีหลักฐานแจ้งชัดว่า สินค้าดังกล่าวถูกโจรกรรม ถือเป็นผลเสียหายเนื่องจากการประกอบกิจการ หากผลเสียหายดังกล่าวไม่มีประกันหรือสัญญาคุ้มกันใด ๆ บริษัทฯ มีสิทธิ นำมูลค่าต้นทุนของสินค้าทั้งจำนวนไปถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี(12) แห่งประมวลรัษฎากร โดยต้องลงเป็นรายจ่ายในรอบระยะเวลาบัญชีที่ผลเสียหายดังกล่าวเกิดขึ้น และหากภายหลังบริษัทฯ ได้รับชำระหนี้ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนในรอบระยะเวลาบัญชีใดก็ให้นำจำนวนหนี้ที่ได้รับชำระแล้วนั้น มาลงเป็นรายได้ในรอบระยะเวลาบัญชีนั้นด้วย 2. กรณีตามข้อเท็จจริงดังกล่าว สินค้าคงเหลือของบริษัทฯ สูญหาย เนื่องจากถูกโจรกรรม สินค้าที่ถูกโจรกรรมเข้าลักษณะเป็นสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบ ถือเป็นการขายสินค้า บริษัทฯ มีหน้าที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่มจากมูลค่าของสินค้าตามราคาตลาดของสินค้าที่ถูกโจรกรรมไปดังกล่าว ทั้งนี้ ตามมาตรา 77/1(8)(จ) มาตรา 79 มาตรา 79/3(3) และมาตรา 87(3) แห่งประมวลรัษฎากร สำหรับภาษีซื้ออันเกิดจากสินค้าที่ถูกโจรกรรมไปนั้น เข้าลักษณะเป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประกอบกิจการ หากไม่ต้องห้ามตามมาตรา 82/5 แห่งประมวลรัษฎากร บริษัทฯ มีสิทธินำมาหักออกจากภาษีขายในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มตามมาตรา 82/3 แห่งประมวลรัษฎากร เลขตู้:69/34153 วิธีการตัดจำหน่ายสินค้าสูญหาย, ตรวจนับพบสินค้าขาด/เกินจาก Stock วิธีการตัดจำหน่ายสินค้าสูญหาย, ตรวจนับพบสินค้าขาด/เกินจาก Stock ตอบ กรณีสินค้าสูญหาย เป็นอีกประเด็นหนึ่งที่ต้องระมัดระวังในการจัดการ โดยแต่ละกิจการก็พยายามที่จะหาหนทางหรือวิธีการในการจัดการเกี่ยวกับสินค้า แต่ในบางครั้งก็ยังไม่สามารถควบคุมได้ ในการปฏิบัติตามข้อกำหนดของมาตรฐานการบัญชีได้มีการให้แนวทางปฏิบัติไว้ว่าให้รับรู้ผลขาดทุนอื่นที่เกี่ยวข้องกับสินค้าคงเหลือ เช่น ขาดทุนจากสินค้าสูญหาย โดยกิจการต้องจัดประเภทผลขาดทุนนั้นในงบการเงินงวดก่อนที่นำมาเปรียบเทียบ โดยแสดงไว้เป็นส่วนหนึ่งของค่าใช้จ่ายในการบริหาร ในกรณีของสินค้าขาดรายงานต้องเสียภาษีขาย (ม.77/1 (8) (จ)) เบี้ยปรับ 2 เท่า (ม.89 (10)) ถูกปรับอาญา 2,000 บาท (ม.90 (14) (15)) ในแง่ของการคำนวณภาษีเงินได้นิติบุคคลสินค้าขาดสต๊อก / สินค้าขาดจากรายงานกรณีสินค้าของบริษัทฯ สูญหายและบริษัทฯ มีหลักฐานแจ้งชัดว่า สินค้าดังกล่าวถูกโจรกรรม ถือเป็นผลเสียหายเนื่องจากการประกอบกิจการ หากผลเสียหายดังกล่าวไม่มีประกันหรือสัญญาคุ้มกันใด ๆ บริษัทฯ มีสิทธิ นำมูลค่าต้นทุนของสินค้าทั้งจำนวนไปถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี(12) แห่งประมวลรัษฎากร โดยต้องลงเป็นรายจ่ายในรอบระยะเวลาบัญชีที่ผลเสียหายดังกล่าวเกิดขึ้น และหากภายหลังบริษัทฯ ได้รับชำระหนี้ (ได้รับคืน) ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนในรอบระยะเวลาบัญชีใดก็ให้นำจำนวนหนี้ที่ได้รับชำระแล้วนั้น มาลงเป็นรายได้ในรอบระยะเวลาบัญชีนั้นด้วย ในแง่ของภาษีมูลค่าเพิ่มสินค้าขาดสต๊อก / สินค้าขาดจากรายงานสินค้าคงเหลือของบริษัทฯ สูญหาย เนื่องจากถูกโจรกรรม สินค้าที่ถูกโจรกรรมเข้าลักษณะเป็นสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบ ถือเป็นการขายสินค้า บริษัทฯ มีหน้าที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่มจากมูลค่าของสินค้าตามราคาตลาดของสินค้าที่ถูกโจรกรรมไปดังกล่าว ทั้งนี้ ตามมาตรา 77/1(8)(จ) มาตรา 79 มาตรา 79/3(3) และมาตรา 87(3) แห่งประมวลรัษฎากร สำหรับภาษีซื้ออันเกิดจากสินค้าที่ถูกโจรกรรมไปนั้น เข้าลักษณะเป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประกอบกิจการ หากไม่ต้องห้ามตามมาตรา 82/5 แห่งประมวลรัษฎากร บริษัทฯ มีสิทธินำมาหักออกจากภาษีขายในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มตามมาตรา 82/3 แห่งประมวลรัษฎากร โดย อาจารย์ธนพล สุขมั่นธรรม https://www.dha.co.th ภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีสินค้าของบริษัทฯ สูญหาย เลขที่หนังสือ: กค. 0706/พ./6444 วันที่: 2 กรกฎาคม 2550 เรื่อง: ภาษีเงินได้นิติบุคคล ภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีสินค้าสูญหายเนื่องจากถูกลักขโมย ข้อกฎหมาย: มาตรา 65 ตรี (12) มาตรา 77/1(8)(9) มาตรา 77/1(8)(จ) มาตรา 79 มาตรา 79/3(3) มาตรา 87(3) มาตรา 82/3 และมาตรา 82/5(3) แห่งประมวลรัษฎากร ข้อหารือ : บริษัทฯ ประกอบธุรกิจจำหน่ายเศษโลหะทุกชนิดโดยรับซื้อจากหลายแหล่งนำมาคัดแยกแล้วอัดเป็นก้อนเพื่อจำหน่ายทั้งภายในประเทศและส่งออกไปต่างประเทศ ในระหว่างปี 2547 บริษัทฯ ถูกโจรกรรมในเวลากลางคืน และสินค้าของบริษัทฯ ถูกลักขโมย ในวันรุ่งขึ้น บริษัทฯ ได้แจ้งความต่อพนักงานสอบสวน สถานีตำรวจนครบาล และเจ้าหน้าที่ตำรวจได้มาตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุภายในโรงงานเพื่อติดตามจับกุมคนร้าย ต่อมา สถานีตำรวจนครบาล แจ้งว่า พนักงานสอบสวนได้สรุปสำนวนการสอบสวนมีความเห็นให้งดการสอบสวน โดยส่งสำนวนการสอบสวนให้พนักงานอัยการศาลอาญากรุงเทพใต้ ซึ่งพนักงานอัยการมีความเห็นให้งดการสอบสวน และมีคำสั่งให้งดการสอบสวน บริษัทฯ ขอทราบว่า ความเข้าใจของบริษัทฯ ถูกต้องหรือไม่ ดังต่อไปนี้ 1. สินค้าของบริษัทฯ ที่ถูกขโมยเป็นสินค้าที่ไม่มีประกัน หรือสัญญาคุ้มกันใดๆ มูลค่าของสินค้าที่สูญหายดังกล่าว ถือเป็นผลเสียหายเนื่องจากการประกอบกิจการ ไม่ถือเป็นการขายที่ต้องนำมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล 2. บริษัทฯ มีสิทธินำมูลค่าต้นทุนของสินค้าที่สูญหายไปถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิ เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (12) แห่งประมวลรัษฎากร 3. สินค้าคงเหลือของบริษัทฯ ที่สูญหายเนื่องจากการถูกโจรกรรม เข้าลักษณะเป็นสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบ ถือเป็นการขายสินค้า บริษัทฯ มีหน้าที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่มจากมูลค่าสินค้าที่สูญหายดังกล่าว 4. ภาษีซื้อของสินค้าที่ถูกโจรกรรม เข้าลักษณะเป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประกอบกิจการ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 82/5 แห่งประมวลรัษฎากร บริษัทฯ มีสิทธินำมาหักออกจากภาษีขายในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่ม ตามมาตรา 82/3 แห่งประมวลรัษฎากร แนววินิจฉัย : 1.กรณีตาม 1 และ 2 สินค้าของบริษัทฯ สูญหาย และบริษัทฯ มีหลักฐานแจ้งชัดว่าสินค้าดังกล่าวถูกโจรกรรม ถือเป็นผลเสียหายเนื่องจากการประกอบกิจการ ผลเสียหายดังกล่าวไม่มีประกันหรือสัญญาคุ้มกันใดๆ บริษัทฯ มีสิทธินำมูลค่าต้นทุนของสินค้าทั้งจำนวนไปถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (12) แห่งประมวลรัษฎากร โดยต้องนำมาถือเป็นรายจ่ายในรอบระยะเวลาบัญชีที่ถูกโจรกรรม มิใช่รอบระยะเวลาบัญชีที่การดำเนินคดีความสิ้นสุด และหากภายหลังบริษัทฯ ได้รับสินค้าคืนหรือได้รับชำระหนี้ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วนในรอบระยะเวลาบัญชีใด ก็ให้นำจำนวนสินค้าหรือจำนวนหนี้ที่ได้รับชำระมาถือเป็นรายได้ในรอบระยะเวลาบัญชีนั้น 2. กรณีตาม 3 สินค้าคงเหลือของบริษัทฯ ที่สูญหายเนื่องจากถูกโจรกรรม สินค้าดังกล่าว เข้าลักษณะเป็นสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบ ถือเป็นการขายสินค้าตามมาตรา 77/1(8) และ(9) แห่งประมวลรัษฎากร บริษัทฯ
มีหน้าที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม โดยต้องยื่นแบบ ภ.พ. 30 จากมูลค่าของสินค้าตามราคาตลาดของสินค้าที่ถูกโจรกรรมไป ทั้งนี้ ตามมาตรา 77/1(8)(จ) มาตรา 79 มาตรา 3. กรณีตาม 4 หากบริษัทฯ ได้ซื้อสินค้าจากผู้ประกอบการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มรายอื่น ภาษีซื้อดังกล่าวถือเป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประกอบกิจการ บริษัทฯ มีสิทธินำมาหักออกจากภาษีขายในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มได้ ไม่เป็นต้องห้าม ตามมาตรา 82/3 และมาตรา 82/5(3) แห่งประมวลรัษฎากร เลขตู้: 70/35085 ผลต่างจากการนับสินค้าคงเหลือ กรณีที่บริษัทนับสินค้าคงเหลือแล้วพบว่า 1.สินค้าที่นับได้จริงน้อยกว่ารายงานสินค้าคงเหลือในระบบบัญชี - สินค้าขาดจากสต๊อก ( สินค้าขาดจากรายงานสินค้าคงเหลือ) 2.สินค้าที่นับได้จริงมากกว่ากว่ารายงานสินค้าคงเหลือในระบบบัญชี - สินค้าเกินจากสต๊อก ( สินค้าเกินจากรายงานสินค้าคงเหลือ) ทั้ง 2 กรณีมีภาระทางด้านภาษีอากรอย่างไร ผลกระทำทางภาษีอากร กรณีที่บริษัทฯ ตรวจนับสินค้าคงเหลือ 1.1 กรณีภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีดังกล่าว ถือเป็นการขายสินค้าตามมาตรา 77/1 (8)(จ) แห่งประมวลรัษฎากร เนื่องจาก "มีสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบตามมาตรา 87 (3) หรือมาตรา 87 วรรคสอง แห่งประมวลรัษฎากร" ซึ่งตามมาตรา 78/3 แหงประมวลรัษฎากร ประกอบกับกฎกระทรวง ฉบับที่ 189 กำหนดให้ความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มเกิดขึ้นเมื่อบริษัทฯ ได้ "ตรวจพบ" ว่าสินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบฯ ดังกล่าว บริษัทฯ จึงต้องนำมูลค่าของสินค้าขาดจากรายงานไปรวมเป็นมูลค่าของฐานภาษีในเดือนภาษีที่ตรวจพบ เพื่อเสียภาษีขายในอัตราร้อยละ 7.0 ของมูลค่าสินค้าตามราคาตลาดตามมาตรา 79/3 แห่งประมวลรัษฎากร นอกจากนี้ บริษัทฯ ยังอาจต้องรับผิดระวางโทษปรับทางอาญาไม่เกิน 2,000 บาท ตามมาตรา 90 (15) แห่งประมวลรัษฎากร เนื่องจาก "ผู้ประกอบการจดทะเบียนจัดทำรายงาน โดยไม่เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดตามมาตรา 87 หรือตามที่อธิบดีกำหนดตามมาตรา 87/1 แห่งประมวลรัษฎากร" 1.2 กรณีภาษีเงินได้นิติบุคคล การที่สินค้าขาดจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบ เป็นกรณีที่ไม่มีเหตุผลอันสมควร บริษัทฯ ต้องนำมูลค่าของสินค้าขาดจากรายงานมาถือรวมเป็นรายได้ในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล โดยนำไปปรับปรุงในแบบ ภ.ง.ด.50 - เนื่องจากพิสูจน์ไม่ได้ว่าถูกโจรกรรม ถ้ามีหลักฐานชัดเจนจะสามารถบันทึกเป็นรายจ่ายเพื่อคำนวณกำไรสุทธิได้ 2. กรณีที่ตรวจพบว่า สินค้าที่นับได้จริงมากกว่ากว่ารายงานสินค้าคงเหลือในระบบบัญชี หรือ "สินค้าเกินจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบ" 2.1 กรณีภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีดังกล่าว ไม่ถือเป็นการขายสินค้า บริษัทฯ อาจต้องรับผิดระวางโทษปรับทางอาญาไม่เกิน 2,000 บาท ตามมาตรา 90 (14) แห่งประมวลรัษฎากร เนื่องจาก (14) ผู้ประกอบการจดทะเบียนมีสินค้าเกินจากรายงานสินค้าและวัตถุดิบตามมาตรา 87 2.2 กรณีภาษีเงินได้นิติบุคคล ค่าส่งเสริมการขาย / ยอดแต้มสะสม(incentive) แลกเป็นสินค้ากับภาระภาษี เรียนอ.สุเทพ ที่เคารพ ขอบพระคุณค่ะ กรณีบริษัทฯ ได้ยอดแต้มสะสม
(incentive) จากการสั่งซื้อของจาก supplier รายหนึ่ง ซึ่งแต้มนี้ทาง supplier ให้แลกเป็นสินค้าได้ หากไม่แลกในเวลาที่กำหนด แต้มนี้จะหมดอายุไป ซึ่งทางบริษัทฯ ได้แลกเป็นสินค้ามาเพื่อขาย (ทาง supplier มีแต่ใบส่งสินค้าให้เท่านั้น) ขอเรียนถามว่า ตอบเมื่อ 25 ส.ค. 2559 . ตอบโดย อจ.สุเทพ Related Articles | บทความที่คุณอาจสนใจบทความสำนักงานบัญชี BEE - Accountant @beeaccountant บริษัท บี.อี. แอคเคาน์ติ้ง เซอร์วิสเซส จำกัด ติดต่อ TEL 091-830-3543 ให้บริการ รับทำบัญชี รายเดือน รับทำรายปี จัดทำภาษี รายเดือน จัดทำภาษีรายปี และตรวจสอบบัญชี สำหรับกิจการนิติบุคคล หรือบุคคลธรรมดาทุกประเภทกิจการ Click Here ประเภทกิจการรับ ทำบัญชี กิจการซื้อมาขายไป กิจการบริการ กิจการผลิต Click Here ข้อดีของบริการ รับทำบัญชี ของสำนักงานบัญชี ผู้ประกอบการได้ทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดไปที่ธุรกิจหลักของกิจการได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ
ควบคุมค่าใช้จ่ายของกิจการ ประมาณการวางแผนงบประมาณได้ดี Previous Next |