Sale! จัดทำตรงกับจุดประสงค์รายวิชา สมรรถนะรายวิชา และคำอธิบายรายวิชา หลักสูตร 2557 มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ ภาษาไทยสื่อสารในงานอาชีพ สามารถนำภาษาไทยไปใช้เป็นเครื่องมือสื่อสารในงานอาชีพได้ตามหลักการ
เห็นคุณค่าและความสำคัญของการใช้ภาษาไทยสื่อสารในงานอาชีพ ตัวอย่างหนังสือแผนการจัดการเรียนรู้ข้อสอบ/เฉลย จัดทำตรงกับจุดประสงค์รายวิชา สมรรถนะรายวิชา และคำอธิบายรายวิชา หลักสูตร 2557 มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการใช้ ภาษาไทยสื่อสารในงานอาชีพ สามารถนำภาษาไทยไปใช้เป็นเครื่องมือสื่อสารในงานอาชีพได้ตามหลักการ เห็นคุณค่าและความสำคัญของการใช้ภาษาไทยสื่อสารในงานอาชีพ ตัวอย่างหนังสือแผนการจัดการเรียนรู้ข้อสอบ/เฉลย ความสำคัญของภาษาเพื่อสื่อสาร นอกจากคนไทยจะใช้ภาษาเป็นเครื่องมือสื่อความรู้ และความรู้สึกนึกคิดแล้ว ภาษายังแสดงวัฒนธรรม เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติ เป็นเครื่องหมายแสดงความเป็นชาติ เราโชคดีที่มีภาษาของเราเอง มีตัวหนังสือไทยเป็นตัวหนังสือประจำชาติ เป็นสื่อแสดงว่าชาติไทยมีวัฒนธรรมสูงส่งมาแต่โบราณกาลเรามีทั้งภาษาพูดและภาษาเขียน ภาษาไทยจึงมีความสำคัญพอสรุปได้ดังนี้ ๑.ภาษาเป็นเครื่องมือในการถ่ายทอดวัฒนธรรมและปลูกฝังคุณธรรม วรรณคดีไทยสะท้อนให้เห็นลักษณะสังคม ประเพณี ความเชื่อ ทัศนคติ ค่านิยม การประกอบพิธีกรรม การละเล่น
๒.ภาษาเป็นเครื่องมือในการสื่อสารให้คนในสังคมเดียวกันเข้าใจกัน จุดมุ่งหมายที่สำคัญที่สุดของภาษาก็คือใช้ในการติดต่อสื่อสารสังคมยางมีขนาดใหญ่มากขึ้นเพียงใด ภาษาก็ยังจำเป็นสำหรับการสื่อสารมากขึ้นเพียงนั้น วิทยุ โทรทัศน์ และหนังสือพิมพ์นับเป็นเครื่องมือในการสื่อสารที่มีอิทธิพลต่อสังคมไทยในปัจจุบัน
๓.ภาษาเป็นเครื่องมือในการประกอบอาชีพ ไม่ว่าจะประกอบอาชีพใดที่ต้องมีการติดต่อกับผู้อื่นล้วนแต่ต้องใช้ภาษาในการสื่อความหมายตลอดเวลา เช่น ครูต้องใช้ในการสอนหนังสือ นักธุรกิจ พ่อค้าแม่ค้า ต้องใช้ภาษาในการซื้อขายต่อรองกัน
๔.ภาษาเป็นเครื่องมือในการปกครอง ภาษาไทยเป็นสื่อสำคัญในการปกครองและบริหารราชการ ไม่ว่าจะแถลงนโยบาย การประชุมสภา การออกกฎหมาย
๕.ภาษาเป็นเครื่องมือในการศึกษาเล่าเรียน ความสามารถในการใช้ทักษะการฟัง การพูด การอ่านและการเขียนจะช่วยให้รู้วิชาการต่างๆ ได้ดียิ่งขึ้น ประเภทของภาษาเพื่อสื่อสาร ๑.วัจนภาษา(Verbal Language) อ่านว่า วัด-จะ-นะ-พา-สา หมายถึง ภาษาที่ใช้ตัวอักษรสัญลักษณ์ หรือภาษาพูดที่ออกเสียงเป็นถ้อยคำหรือประโยคที่มีความสามารถเข้าใจได้ เช่น คำพูดคำสนทนาที่เราใช้ทั่วไป ๒.อวัจนภาษา (Non-verbal Language) อ่านว่า อะ-วัด-จะ-นะ-พา-สา หมายถึง ภาษาที่ใช้ท่าทาง หรือ ภาษาที่ไม่ออกเสียงเป็นถ้อยคำ แต่มีลักษณะในภาษาที่แฝงอยู่ในถ้อยคำนั้น เช่น น้ำเสียง การเน้นเสียง จังหวะของการพูดและการหยุดพูด และกิริยาท่าทาง การเคลื่อนไหว การใช้สีหน้าหรือสายตา และยังรวมไปถึงสื่ออื่นๆ สรุปรวมถึงความหมายของภาษาต่างๆดังนี้ ๒.๑ ภาษาสัญลักษณ์หรือภาษาสัญญาณ (Sing Language ) ๒.๒ ภาษาการกระทำ (Action Language) ๒.๓ ภาษาวัตถุ (Object Language) ๒.๔ ภาษากลาเทศะ (Time and space Language) ๒.๕ ภาษาน้ำเสียง (Tone Language) ๒.๖ ภาษาสัมผัส (Body Language) ระดับของภาษา แบ่งได้ ๓ ระดับดังนี้ ๑.ภาษาระดับทางการ เป็นภาษาที่มีลักษณะเป็นแบบแผนและมีมาตรฐานในการใช้ ดังนี้ · คำที่ใช้ในวงราชการ เช่น เนื่องด้วย เนื่องจาก ตามที่ เสนอ พิจารณา อนุมัติ · คำที่ใช้ในวงการศึกษา เช่น แนวคิด นิเทศ ความคิด รวบยอด มโนทัศน์ สังกัป · คำราชาศัพท์ เช่น เสวย บรรทม ประสูติ ประชวร หมายกำหนดการ พระราชทาน · คำสุภาพ เช่น รับประทาน ทราบ ศีรษะ ข้าพเจ้า บิดา มารดา ๒.ภาษาระดับกึ่งทางการ เป็นภาษาที่ใช้อย่างไม่เป็นแบบแผนหรือไม่เป็นพิธีรีตอง ดังนี้ · คำที่ใช้ในโฆษณา เช่น ชีวิตดีไซน์ได้ อาณาจักรใหญ่ใจกลางเมือง · คำที่ใช้ในภาษาสื่อมวลชน เช่น นักหวดลูกขนไก่ เทกระจาด ไขก๊อก · คำเฉพาพกลุ่ม เช่น วงการกีฬา กลุ่มวัยรุ่น ทหาร แพทย์ ช่าง ๓.ภาษาระดับไม่เป็นทางการ เป็นภาษาที่ไม่ได้มาตรฐาน ไม่คำนึงถึงความถูกต้องเหมาะสม · คำตลาดหรือภาษาปาก เช่น ผัว เมีย รถมอไซค์ กินข้าว ในหลวง · คำภาษาถิ่น เช่น ม่วนซื่น แซบอีหลี หัน(หมุน) กระแป๋ง · คำสแลงหรือคำคะนอง เช่น เริ่ด กิ๊ก ฟิน ลั้ลลา วืด มโน เงิบ มว๊าก · คำหยาบหรือคำต่ำ ได้แก่ คำด่า คำสบถ คำหยาบคาย · คำโบราณที่ปัจจุบันเลิกใช้แล้ว เช่น เผือ เขือ ศีรษะแหวน ข้อควรระวังในการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร ๑.ใช้คำให้ถูกต้องตามความหมาย ๒.การใช้ศัพท์สำนวนให้เหมาะสมกับกาลเทศะหรือโอกาส ๓.การใช้ศัพท์สำนวนให้เหมาะสมกับระดับฐานะบุคคล ๔.การใช้สำนวนภาษาต่างประเทศโดยไม่จำเป็น ๕.การใช้คำศัพท์สแลง ๖.การใช้คำต่างระดับ ๗.การใช้คำฟุ่มเฟือยหรือซ้ำซาก ๘.การเว้นวรรคตอนที่ถูกต้อง ๙.การวางคำขยายให้ถูกที่ ๑๐.การใช้ประโยคที่กะทัดรัดชัดเจน ๑๑.การใช้ประโยคที่สละสลวย ๑๒.การใช้คำกำกวม สรุปสาระสำคัญ การใช้ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพอย่างมีประสิทธิภาพ ผู้ใช้ภาษาจำเป็นต้องเลือกใช้ประเภทของภาษา ระดับภาษา การใช้คำและสำนวนภาษาให้ถูกต้อง/เหมาะสมกับสถานการณ์และโอกาสที่ใช้ รูปภาพที่เกี่ยวข้องกับสมรรถนะที่ 1 |
ภาษาไทยเพื่อสื่อสารในงานอาชีพ เฉลย
กระทู้ที่เกี่ยวข้อง
ลิขสิทธิ์ © 2024 toptenid.com Inc.
