การอ่านวรรณคดี จุดมุ่งหมายในการอ่านวรรณคดี ผู้อ่านจะรับสารของกวีได้ก็โดยเอาใจกวีมาใส่ใจตน เพื่อให้ มีคลื่นในการสื่อสารตรงกัน ดังนั้นถ้าเราอ่านหนังสือของกวีคนใด เราต้องอ่านด้วยจิตใจที่สอดประสานกับกาลสมัยที่แต่งหนังสือนั้น ต้องอ่านด้วยสติปัญญาหรือใช้วิจารณญาณ คืออ่านแล้วนำไปคิดต่อ กลั่นกรองแล้วสกัดเอาคุณค่าที่แท้จริงออกมา ทั้งคุณค่าทางด้านอารมณ์ และคุณค่าทางความคิด วรรณกรรมและวรรณคดีคืออะไร วรรณกรรม เป็นงานศิลปะที่ใช้ภาษาเป็นสื่อ ผลงานสร้างสรรค์ที่เกิดจากความรู้สึกและความนึกคิดของมนุษย์ วรรณกรรมเรื่องใดที่มีคนอ่านแล้วอ่านอีและถ่ายทอดสืบต่อกันมาช้านาน ถือเป็นผลงานที่มีคุณค่าควรแก่การศึกษา เพราะมีกาลเวลาเป้นเครื่องตัดสินอย่างหนึ่งและมีกลุ่มบุคคลในอดีตกล่าวยกย่องไว้ เราเรียกวรรณกรรมประเภทนี้ว่าวรรณคดี การอ่านวรรณคดีมีคุณค่าอย่างไร ๑. คุณค่าทางด้านอารมณ์สร้างความบันเทิงใจ สร้างความจรรโลงใจ ความบันเทิงใจ คือ ความอิ่มใจอิ่มอารมณ์เมื่อได้เสพงานศิลป ความจรรโลงใจ คือ ความผ่องใส ชื่นบาน และร่าเริงหายจากความหมกมุ่นกังวล มีจิตใจ ที่ขัดเกลาและมีอารมณ์ที่กล่อมเกลาแล้ว ๒.คุณค่าการอ่านวรรณคดีไทยมีทั้งด้านอารมณ์และคุณธรรม คุณค่าทางด้านอารมณ์ ความอิ่มอารมณ์จากวรรณคดีมีทั้งเนื้อหาที่สนุกชวน ติดตามและเสียงไพเราะที่ทำให้เพลินอารมณ์ คุณค่าด้านคุณธรรม กวีแสดงคุณธรรมไว้ในผลงานของตน ทั้งทางตรงและ ทางอ้อม ๓.คุณค่าการอ่านวรรณคดีทำให้ผู้อ่านเข้าใจชีวิตมนุษย์ได้มากขึ้น การวิจักษ์และการวิจารณ์วรรณคดี การวิจักษ์วรรณคดี คือการเกิดความเข้าใจแจ่มแจ้งจนตระหนักในคุณค่าของวรรณคดีว่าเป็นงานศิลปะที่ถึงพร้อมเพียงใด มีข้อดีเด่นอย่างไร มีข้อด้อยอย่างไร มีข้อคิดที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงเพียงใด การตระหนักนำไปสู่ ความ
ซาบซึ้งในคุณค่าทำให้เกิดความหวงแหนอยากจะรักษาไว้เป็นสมบัติชาติต่อไป การวิจารณ์วรรณคดี คือการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับวรรณคดี และคิดค้นหาเหตุผลมาอธิบายถึงการแสดงความคิดเห็น จึงมีหลักการในการวิจารณ์วรรณคดี เช่น การวิจารณ์แบบอิงชีวประวัติของกวี การวิจารณ์แนวจิตวิทยา การวิจารณ์แนวสังคม การวิจารณ์แนวปรัชญา เป็นต้น แนวพิจารณารูปแบบของวรรณคดี
๒.ร้อยกรอง
แนวพิจารณาตามเนื้อหา ๑.บันเทิงคดี ๑.๓ บทพรรณนา แนวทางพิจารณาเนื้อหาและกลวิธในวรรรคดี ๖. แก่นเรื่อง การพิจารณาวรรณคดีประเภทร้อยกรอง |