...”จึ่งตรัสว่า/ โอ้โอ๋เวลาปานฉะนี้เอ่ยจะมิดึกดื่น /จวนจะสิ้นคืนค่อนรุ่งไปเสียแล้วหรือกระไรไม่รู้เลย// พระพายรำเพยพัดมารี่เรื่อยอยู่เฉื่อยฉิว/ อกแม่นี้ให้อ่อนหิวสุดละห้อย //ทั้งดาวเดือนก็เคลื่อนคล้อยลงลับไม้/ สุดที่แม่จะติดตามจ้าไปในยามนี้// ฝูงลิงค่างบ่างชนะที่นอนหลับ /ก็กลิ้งกลับเกือกตัวอยู่ยั้วเยี้ย/ ทั้งนกหกก็งัวเงียเหงาเงียบทุกรวงรัง