นิยาย วาย พระเอก เจอลูก ตอน โต จบ แล้ว ไม่ ติด เหรียญ

ใช้แล้ว 1 PASS

ปิด

อ่านเลย

ตั้งค่าการอ่าน

• อ่านใหม่ทั้งหมด
• แชร์เรื่องนี้
• รายงาน

ตอน

ตอน

• MEB
• Droid Sans
• Pridi
• Taviraj
• Trirong
• Garuda
• Jindara
• System

ข้อมูลนักเขียน

นามปากกา :

นักเขียน :

Group Writing :

เผยแพร่

วันที่เผยแพร่ :

แก้ไขล่าสุด :

html

ตั้งค่าหน้าอ่าน

manga

webtoon

ช่วยทักทายเพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน่อยจ้า

เพิ่มความคิดเห็น

ปักหมุดเต็มแล้ว

เลือกความคิดเห็นออกอย่างน้อย 1 อัน

ความคิดเห็นใหม่ที่เลือก

“มีอะไรหรือเปล่าคะ คุณลูกค้า?”  ฟ้าถามไปด้วยท่าทีนิ่งเฉยเหมือนว่าไม่รู้จักเขามาก่อน

“ฟ้า!!  หนูมาอยู่ที่นี้เอง”  ใบหน้ายิ้มดีใจของอัคนีแสดงออกมาอย่างชัดเจน เขาพยายามจะเดินเข้าไปกอด แต่เธอดันตัวเขาออกไม่ให้กอดหน้าของอัคนีเหว๋อไปชั่วขณะ ด้วยการกระทำของคนรักนั้น

“คุณลูกค้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ” เธอยังทำตัวปกติแม้ตอนนี้คนรอบข้างจะมองออกว่าไม่ปกติแน่นอน ลูกสาวที่ยืนอยู่ข้างเห็นเหตุการณ์ไม่ดี

“แม่ไปพักก่อนค่ะ เดียวหนูดูแลลูกค้าเอง” หนูน้ำพูดขัดขึ้น เธอพูดกับแม่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแม้จะไม่รู้ว่าเหตุใดผู้ชายคนนี้ถึงมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของแม่ตัวเองได้มากขนาดนี้

“แม่?”  อัคนีพึ่งนึกได้เมื่อได้ยินเด็กสาวพูดขึ้น

“ลูก!   ลูกของเราใช้ไหมฟ้า”

“ลูกฉันคนเดียว!!”  เธอตอบสวนทันควันใส่เขาทันทีด้วยความอัดอั้นในใจที่เก็บกดมานาน

“ลูกเราจริงๆสินะ”  คำพูดของเธอทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเด็กน้อยวัยน่ารักคนนี้เป็นลูกของเขาสองคน ใบหน้าของอัคนียิ้มออกมาทันทีเด็กน้อยวัยใสน่ารักเหมือนกับแม่ของเธอตอนวัยรุ่นไม่มีผิด ด้วยความเป็นพ่อเห็นหน้าลูกสาวก็อยากจะเข้าไปกอดไปหอมให้หายคิดถึง ระยะเวลาตลอดสิบห้าปีที่ผ่านมาเขาเฝ้าเพ้อเฝ้าฝันถึงเด็กคนนี้มานานแสนนาน

“พ่อขอกอดได้ไหมลูก”  ใบหน้ายิ้มแย้มของอัคนี มีความอบอุ่นของคนเป็นพ่อส่งออกมามันช่างหน้ากอดซะจริงๆ

“คุณน้าจะมาขอหนูกอดได้ยังไงคะ?”

“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”  คำตอบของเด็กสาวเหมือนลูกธนูหลายดอกยิงมาปักเข้าที่กลางใจของอัคนี น้ำตาที่ไม่เคยไหลต่อหน้าใครมาก่อน บัดนี้มันหลั่งไหลออกมาจากดวงตาของเจ้าพ่อมาเฟีย

“พะ พ่อ เป็น พ่อของหนูไงลูก”  น้ำเสียงกระเส่า

“แม่บอกกับพวกหนูว่า คุณพ่อท่านติดงานไม่สามารถมาหาเราได้”

“พ่อมาแล้วลูก . . . พ่อกลับมารับหนูกับแม่ไปอยู่ด้วยกันแล้วลูก”  อัคนีพยายามปาดน้ำตาไม่แสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าลูก

“จริงหรอคะ แม่จ๋า?”  เธอหันไปถามผู้เป็นแม่ ที่ตอนนี้น้ำตาอาบหน้า  ฟ้าเธอเองก็ไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ ไม่อยากให้ตัดความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูก

“อืม”

“จะ . . . จริงหรอคะแม่  น้าเขาคือพ่อของหนูจริงๆหรอคะ”  ใบหน้าของเด็กสาวที่เฝ้าฝันถึงผู้เป็นพ่อมาตลอดชีวิตวันนี้คนๆนั้นมาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว มาอยู่ให้เธอกอดให้เธอเรียกว่าพ่อสักที น้ำตาแห่งความสุขเอ่อล้นออกมาจากดวงตาใสๆของเด็กสาว

“พ่อ”  คำพูดสั้นๆแต่มากไปด้วยล้านความหมาย เธอวิ่งเข้าไปกอดอัคนี

“ลูกพ่อ”  อัคนีกระชับกอดของเขาให้แน่นขึ้นสร้างความอบอุ่นของคนเป็นพ่อให้กับลูกสาวมากขึ้น

“ฮือ ฮือ พ่อคะ ฮือ ~ ~ ~ ”

“พ่ออยู่นี้แล้วลูก”  เสียงร้องไห้ปนความสุขของหนูน้ำแสดงออกให้เห็นถึงความโหยหาของคนเป็นลูก

“เดียวหนูมานะคะ”  หนูน้ำผละออกจากอ้อมกอดของคนเป็นพ่อ

“หนูจะไปไหนลูก”

“หนูจะไปตามพี่ดิน”

“ใครลูก”   คำพูดของลูกสาวสร้างความสงสัยให้กับตัวอัคนีไม่น้อย

“พี่ชายฝาแฝดหนูเองคะ”

“แฝด?”

“คะ หนูกับพี่เป็นแฝดไข่คนละใบ เดียวหนูมาแปบเดียว คุณพ่ออย่าไปไหนนะคะ รอหนูก่อน”  น้ำวิ่งออกไปตามหาพี่ชายตัวเอง อัคนีหันหน้าไปหาฝ้าด้วยความสงสัย เธอได้แต่พยักหน้าตอบรับคลายความสงสัยให้กับอัคนี เขาจึงยิ้มออกมาได้ ไม่รู้ว่าจะหาความสุขแบบนี้ได้จากที่ไหนอีกแล้วความสุขของครอบครัว อัคนีพยายามจะเดินเข้าไปกอดเธอ

“คุณหยุดอยู่ตรงนั้นและ”  อัคนีชะงักกับคำพูดของแฟนสาว

“ฉันให้คุณกอดลูกได้ แต่ไม่ใช่ฉัน”  คำพูดเรียบเฉยแต่เหมือนกับหอกที่ปักลงกลางใจของเขา

“ทำไมละฟ้า พี่คิดถึงหนูมากนะรู้ไหม”  คำพูดกับสาวตาอ้อนวอนของอัคนีไม่ทำให้เธอใจอ่อนขึ้นมาได้เลยสักนิด

“เชิญคุณไปอยู่กับพวกผู้หญิงของคุณเถอะคะ”

“พี่หยุดหมดแล้วนะคะ  พี่หยุดหมดแล้วตั้งแต่หนูหนีไปจากพี่”

“ หึหึหึ ~ ~ ~    ถ้าฉันไม่หนีมา คุณก็คงไม่เปลี่ยนตัวเองสินะ  มาคิดได้ตอนนี้มันก็สายไปแล้วคะ”

“ให้โอกาสพี่อีกสักครั้งนะคะ”  อัคนีเอื้อมมือไปจับมือของฟ้าขอโอกาสจากเธออีกสักครั้ง ให้เขาได้แก้ตัวอีกสักครั้งก็ยังดี

“หึ ได้ฉันให้โอกาส.............แต่โอกาสของคุณคือโอกาสของคนเป็นพ่อ แต่ไม่ใช้สามี”  เธอดึงมือกลับ ก่อนเดินเข้าไปในครัวปล่อยให้อัคนียืนนิ่งเหมือนคนถูกสต๊าฟไว้ ไกด์ที่พามาเที่ยวได้แต่ยืนงงกับเหตุการณ์ทั้งหมด เจ้าพ่อมาเฟียมีลูกมีเมียอยู่ที่นี้เขาได้แต่ยืนงง อัคนีเดินกับไปนั่งที่เดิมรอที่จะได้พบกับลูกชายที่ลูกสาวไปตามมาพบ

แกร๊ก~ ~

เสียงเปิดประตูดึงดูดความสนใจของอัคนี แต่ปรากฏแค่ร่างของลูกสาวที่เดินกลับมาเพราะตามหาพี่ชายไม่เจอไม่รู้ไปเที่ยวเล่นที่ไหน

“มาแล้วหรอลูก”

“คะ แต่หนูหาพี่ดินไม่เจอไม่รู้ไปอยู่ไหน”  เธอเดินมานั่งข้างๆคนเป็นพ่อ   อัคนีเลยดึงลูกสาวขึ้นมานั่งตักกอดหอมให้หายคิดถึงสักที

ฟอด ~ ~

“ลูกสาวพ่อนี้สวยจริงๆ”

“ค่ะ หนูสวยอยู่แล้ว”

เธอตอบรับคำชมของพ่อทันทีไม่มีเขินอายนิสัยของเธอถอดแบบอัคนีมาหมด

“ฮ่า ๆ ๆ ไม่คิดจะปฏิเสธพ่อเลยนะเรา”

อัคนีเอามือยิกแก้มลูกสาวด้วยความเอ็นดูในใจก็คิดไปเรื่อยว่าจะทำยังไงให้คำว่าครอบครัวมันสมบูรณ์สักที  อัคนีนั่งเล่นกับลูกสาวอยู่นาน จนเย็น ลูกชายตัวแสบของบ้านก็กลับมาแต่ไม่ได้กลับมาตัวเปล่ากลับมาพร้อมรอยแผลเต็มใบหน้า

“พี่ดินไปโดนอะไรมาคะ”

“ชู่ว์! ~ ~ ~ เบาๆสิน้ำเดียวแม่ได้ยิน”

“แม่จ๋า พี่ดินกลับมาแล้วววววว” เสียงตระโกนออกไปของหนูน้ำทำให้ดินตกใจรีบวิ่งมาปิดปากน้องสาวตัวเองกลัวแม่จะได้ยินเพราะใบหน้าของเขามีแต่รอยเขียวช้ำ แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว

“กลับมาแล้วหรอดิน”  ฟ้าเปิดประตูออกมาจากห้องครัว ตามเสียงเรียกของลูกสาว

“ว๊าย!! ตายแล้วไปโดนอะไรมาดิน”

“มีเรื่องนิดหน่อยครับแม่”  ดินก้มหน้าตอบ

“ใครทำ!!”  เสียงทุ้มดูมีอำนาจของอัคนีดังออกมาหลังจากนั่งฟังอยู่นาน

“ใครทำ บอกพ่อมา”  ใบหน้าดุบวกไปด้วยความโกรธของอัคนีที่มีคนมาทำร้ายลูกชายของตัวเอง

“พ่อของพวกเรายังไงคะ พี่ดิน”

“พ่อ!!  พ่อจะมาที่นี้ได้ไง พ่อเราอยู่ไทยนะน้ำ”

“พ่อมาหาพวกเราไงพี่ดิน”  น้ำพยายามอธิบายให้พี่ชายตัวเองเข้าใจ แต่ผู้เป็นพ่อนั้นร้อนใจไปด้วยความโกรธเพราะเจอหน้าลูกชายครั้งแรก ลูกชายกลับมาในสภาพเนื้อตัวเขียวช้ำ  เขาจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปแน่นอน

“บอกพ่อมาได้หรือยังว่าใครทำ”

“มาเฟียในพื้นที่นะครับ อย่าไปยุ่งกับพวกมันเลยครับ”

“ไม่ได้!!    พวกไหนบอกพ่อมาสิ”

“เป็นสาขาของพวกแก๊งมาเฟียอิตาลีครับ  มีปัญหากันนิดหน่อยนะครับ”

“เดียวพ่อจัดการเอง”  อัคนีลุกเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกร้านปล่อยให้ดินกับน้ำงงกับการกระทำของพ่อตัวเอง

“พ่อเขาจะทำอะไรได้ครับแม่ พวกนั้นเป็นมาเฟียนะครับ”  ดินหันหน้าไปพูดกับแม่ตัวเอง

“หึ!   ทำได้มากกว่าที่พวกลูกคิดอีก  แม่ละสงสารพวกคนที่มันทำร้ายหนูจริงๆเลยละดิน”

“สงสารทำไมครับมันทำร้ายผมนะ”

“ถ้ามันทำลูกก่อนที่พ่อจะมาเจอลูก ก็ยังมีโอกาสรอด แต่นี้พ่อของลูกมาหา แม่ว่าไม่น่ารอด” เธอรู้ดีว่าอัคนีเวลาโกรธไม่มีใครเอาเขาอยู่ แม้แต่เธอก็ตามก็ไม่สามารถห้ามเขาได้ไม่ใครก็ใครต้องตายกันไปข้างนึง

ซักพักใหญ่อัคนีเดินกลับเข้ามาในร้านกลับมานั่งข้างๆลูกสาว

“เดียวพี่พาลูกไปกับพี่นะ”

“ไปไหน?”

“พี่อยากให้ลูกไปชี้ตัวว่าคนไหน เป็นคนทำ”

“แล้วแต่คุณแล้วกัน  แต่อย่าเอาลูกไปเสี่ยงกับคุณด้วยแล้วกัน” ฟ้าได้แต่พูดเตือนก่อนจะเดินเข้าหลังร้านไป  เธออยากให้อัคนีใช้เวลาอยู่กับลูกบ้าง

“เออ อืม” ใบหน้าสงสัยของดินต้องการคำตอบจากคนเป็นพ่อที่ไม่เคยเจอกันเลยมาตลอด15ปีแต่ใบหน้านิ่งๆของอัคนีมันทำให้ดินกลัว ดวงตาดุจนักฆ่าของคนเป็นพ่อใครได้จ้องตาก็ต้องกลัวไปทุกราย  แต่มีผู้หญิงสองคนที่ไม่กลัวคือ ฟ้า กับหนูน้ำ

“พูดมาเถอะ อยากรู้อะไรถามพ่อได้เลยลูก” อัคนีพูดพร้อมกับยิ้มออกมาให้ลูกชายที่พึ่งจะได้มีโอกาสนั่งคุยกันสร้างความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูก ส่วนลูกสาวตัวแสบเกาะแขนพ่อไม่ห่าง เพราะเธอกลัวพ่อของเธอจะหายไป

อัคนีดึงร่างของลูกเข้ามาก่อนน้ำตาของลูกผู้ชายที่ไม่เคยไหลออกมาก ก็ไหลออกมา เพราะวันนี้พ่อที่ไม่เคยพบหน้ากันมาตลอด15ปีกลับมาสร้างความอบอุ่นให้กับเขานอกจากกอดแม่แล้วไม่เคยมีอ้อมกอดไหนอบอุ่นได้เท่านี้มาก่อนเลย

“ขี้แยวะ พี่ดินแค่นี้ก็ร้องไห้”

“ไปหาแม่เลยไปน้ำ  พี่จะกอดพ่อ”

“พี่ก็ไปหาแม่เองสิ  หนูก็จะกอดพ่อ” เด็กแสบต่างยื้อแย่ง ต่างคนต่างดึงแขนพ่อให้เข้าไปหาตัวเองอัคนีนั่งนิ่งๆปล่อยให้ลูกทั้งสองดึงแขนไปมาด้วยความเอ็นดูนี้และคือความสุขที่เขาตามหามานาน

“ ฮ่า ๆ ๆ    พอก่อน พอก่อน เดียวแขนพ่อจะหลุดเอาซะก่อน”

“คุณพ่ออย่าไปไหนอีกนะคะ”

“ใช่ครับ คุณพ่อต้องอยู่กับพวกเรานะครับ”

“พ่อก็อยากจะอยู่นะลูก  แต่แม่เขาไม่ชอบพ่อ พ่อจะอยู่ได้ยังไงละ”  อัคนีทำสีหน้าน่าสงสารเพื่อที่จะใช้ลูกทั้งสองเป็นตัวกลางระหว่างตัวเองกับฟ้า นี้นาจะมีโอกาสที่ฟ้าจะยกโทษให้มากที่สุด

“ทำไมละครับ / คะ”  สองพี่น้องพูดออกมาพร้อมกัน

“พ่อทำผิดกับแม่เขาไว้มาก แม่เขาไม่ยอมยกโทษให้พ่อเลย”

“แม่สอนพวกเราให้รู้จักการให้อภัยครับ  แม่ก็คงทำได้เหมือนกับที่สอนพวกเราครับ”

“ใช่คะ” อัคนีได้ยินลูกพูดแบบนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าแผนที่คิดไว้มันได้ผล

ตืดดดด   ตืดดดด   ~ ~ ~

“ฮัลโหล”

[.....................................................]

“อือ”

[…………………………………]

“โอเค เดียวกูไป”

[………………………………….]

“อือ”

“ปะดิน ไปกับพ่อ”

“ไปไหนครับ”

“ไปจัดการคนที่มันทำลูกไง” ดินได้แต่เออออเดินตามพ่อไปโดยไม่รู้ว่าอัคนีจะจัดการกับคนที่ทำร้ายตนยังไงแต่พวกที่ทำร้ายมันเป็นมาเฟียเลยนะ พ่อจะไปจัดการพวกมันได้ยังไงนะ

ดินเดินตามขึ้นรถไป แค่รถที่มารับพ่อมันก็ไม่ธรรมดาแล้ว เกิดมา15ปียังไม่เคยได้นั่งลีมูซีนเลย รถวิ่งออกไปจากร้านอาหารระยะเวลาเดินทางเกือบ30นาทีมาหยุดที่บ้านหลังนึงไม่ว่าใครก็ตามในสวิตต้องรู้จักบ้านหลังนี้แน่เพราะมันคือบ้านของเจ้าพ่อมาเฟียอิตาลี อัคนีเปิดเดินนำลูกชายเข้าไปในบ้านหลังนั้น ดินได้แต่เดินเกาะติดผู้เป็นพ่อด้วยความกลัวเพราะมาบ้านมาเฟียครั้งแรก

“สวัสดีอัคนี”  เสียงของชายหนุ่มรูปงามเอ่ยทักอัคนีขึ้น

“สวัสดีปีเตอร์”

“พึ่งได้ข่าวว่านายจะมาเที่ยวที่นี้เลยไม่ได้ไปรับ ขอโทษที”

“ไม่เป็นไร”

“นายมาหาฉันถึงที่นี้ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”  ปีเตอร์เอ่ยถามเพื่อนสนิทของตนที่อยู่ดีๆก็มาขอพบเขาโดยด่วน เขาเลยยอมสละเวลางานเพื่อที่จะมาต้อนรับอัคนีโดยเฉพาะ

“มีแน่นอน”

“มีอะไรว่ามา”

“ลูกน้องของนาย กระทืบลูกฉัน”

“ห่ะ!!”  ไอกระทืบไม่เท่าไร แต่คนที่ถูกกระทืบดันเป็นลูกชายของอัคนีนี้สิ

“ไปเอาตัวลูกน้องนายมา”

“ได้ ๆ แต่? นายไปมีลูกตอนไหนวะ แล้วโตขนาดนี้เลยหรอ”

“เรื่องอื่นเอาไว้ถามทีหลัง ไปเอาไอคนที่กระทืบลูกฉันมา”

ปีเตอร์เลยสั่งให้คนไปตามลูกน้องทั้งหมดที่คุมอยู่บริเวณแถวร้านอาหารของฟ้ามา

“คนไหนทำบอกพ่อมาสิ” อัคนีหันไปถามลูกชายที่นั่งนิ่งตั้งแต่เข้ามาในบ้าน ดินเงยหน้าขึ้นมองหาคนที่ทำร้ายตัวเอง ก็พบกับคนที่ทำร้ายตัวเองทั้งสามคน ดินใช้นิ้วชี้คนทั้งสามให้พ่อดู อัคนีมองตามนิ้วของลูกชายด้วยดวงตาแห่งความโกรธแค้น

“ฆ่ามันทั้งสามซะ ปีเตอร์”

“ห่ะ  ขะ ฆ่าเลยหรอครับ?”  ดินเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ

"ใช่ มันทำหนูเจ็บนิ”

“แค่ขอโทษก็น่าจะพอแล้วมั้งครับ”

“จะเอาแบบนั้นหรอลูก?”

“ครับ”

“พวกมึงทั้งสามขอโทษลูกกูเดียวนี้”  อัคนีออกคำสั่ง

“ทำไมพวกกูต้องขอโทษ”

เพียะ ~   สิ้นเสียงพูดของหนึ่งในสามคนปีเตอร์รีบลูกไปตบปากลูกน้องทันที ด้วยคำพูดแบบนั้นจะยิ่งทำให้ อัคนี ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่

“พวกมึงรีบขอโทษเดียวนี้”

“ครับ     ขอโทษครับ”

“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมอัคนี”

“หนูไปรอพ่อที่รถไป”  อัคนีบอกให้ดินไปนั่งรอที่รถเพราะต่อจากนี้คือของจริง

“ครับ”  ดินลุกเดินออกไปรอที่รถ แต่แค่นี้มันยังไม่พอลูกของอัคนีต้องไม่เจ็บฟรีแบบนี้

“ปีเตอร์ กูขอแขนพวกมันทั้งสามคน”

“เอาแขนเลยหรอวะ อัคนี”

“ใช่!!”

“มึงจัดการเอาแล้วกัน”  ปีเตอร์ลุกเดินออกไปปล่อยให้อัคนีจัดการ

“นาย! นายครับ อย่าให้เขาเอาแขนผมไปเลยนะครับ / ใช้ครับนาย กลับมาช่วยพวกผมก่อน!”

เสียงขอความช่วยเหลือไม่เป็นผล ปีเตอร์รู้ดี อัคนีต้องการอะไรย่อมต้องได้อัคนีหยิบปืนจากลูกน้องยิงใส่มือของคนทั้งสาม

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ~ ~ ~ สิ้นเสียงปืนต่อด้วยเสียงโหยหวนของคนทั้งสามที่ถูกลูกน้องของอัคนี ตัดมือทีละคน ทีละคน

“พวกมึงจำไว้ไม่มีใครทำร้ายลูกกูได้ฟรีๆหลอก” อัคนีหันหลังเดินออกมาปล่อยให้ลูกน้องจัดการที่เหลือต่อ เลือดของเจ้าพ่อมาเฟียอย่างอัคนี หวงทุกสิ่งที่เป็นของตัวเองใครก็อย่าได้คิดจะมาทำร้าย  ถ้าไม่ตายก็ต้องโดนแบบนี้

ถ้าชอบกดถูกใจสักนิด เม้นสักหน่อยเป็นกำลังใจให้กับ โซโร สัดนิดก็ยังดี